Kemal Kılıçdaroğlu masa kurulduğundan beri aslında kurduğu masanın doğal adayıdır. Masa, 2018 seçimlerinden alınan dersle adaylık pazarlıklarını son ana bırakmamak ve uzun sürecek ilke ve makam müzakerelerine fırsat tanımak adına bizzat Kılıçdaroğlu tarafından kuruldu. Masaya oturanlar adaylık söz konusu olduğunda Kılıçdaroğlu'nun kendisini gündeme getireceğini baştan bilmiyor değillerdi ama bazıları engellenebileceğini düşünmüş olabilir. Gelinen noktada Kılıçdaroğlu henüz adaylığını masaya kabul ettirememiş olsa da Cumhurbaşkanlığına adaydır. Bu yazının konusu da kimlerin Kılıçdaroğlu'nun adaylığını istemediği üzerinedir. Tabii ki bu yazı aktörlerden ziyade yapısal analize dayanmaktadır. Yoksa bireysel olarak kimsenin niyetini okumak mümkün değildir.

Kılıçdaroğlu'nun adaylığı önündeki en önemli engelin İyi Parti olduğu da giderek netleşmektedir. Öncelikle İyi Parti'nin konumu masadaki pazarlıklardan daha çok pay almak değildir. İyi Parti asıl olarak masada CHP'nin yerine göz dikmiştir. Akşener'in ana muhalefet olma hedefi güderek siyaset yaptığı da aşikardır. İyi Parti'nin stratejisi söylemsel olarak HDP'ye yaklaşan CHP üst yönetiminin ürküttüğü milliyetçi Kemalistleri çekebilmek üzerinedir. Konu sadece CHP tabanına dönük siyaset olsaydı aslında Kılıçdaroğlu'nun adaylığı sorun olmazdı. İyi Parti stratejisi biraz daha katmanlıdır. Diğer taraftan da CHP içinde olmayacak dualara amin diyerek karmaşa yaratmak ve partinin enerjisini düşürmeye çalışmaktadır. Zira siyaset sadece en iyisi olarak ya da en çoğunu vaat ederek değil, rakibinin dikkatini de dağıtarak yapılmaktadır. Kılıçdaroğlu hakkında "kazanamayacak aday" etiketini oluşturan da onun etnik kimliğine vurgu yapan da İyi Parti olmuştur. Dahası CHP içinde adaylık heveslerini kabartan da yine İyi Parti'dir.

İyi Parti'nin Kılıçdaroğlu'na karşıtlığının nedenlerinden biri bizatihi CHP'nin ana muhalefet konumuna göz dikmesi ise diğeri de fırsat oluştuğunda Akşener'i aday yaparak ikinci tura kalan oyu yakalamak istemektedir. Siyaset arenasında iktidarın kaybettiğini düşünmekten mülhem bir kaos ortamının muhalefet için yeni fırsatlar yaratacağını düşünenler bu ortamdan en fazla yararlananın siyasette kalıcı olma imkanını yakalayacağına ve bir sıçrama yapacağına inanmaktadır. İyi Parti'nin siyasi hevesi bir taraftan CHP'den ürkenlere kucak açarken diğer taraftan da iktidardan kaçanlara yurt olmaktır. Bu nedenle aslında masanın sadece CHP tarafını değil, iktidardan koparak partileşen Deva ve Gelecek partilerinin payını da arzulamaktadır. Velev ki bu seçimde istediği oranda gerçekleşmese bile bir sonraki seçimde bu seçimdeki olası büyüklükleri doğal olarak yeni toplumsal kesimleri partiye çekecektir diye düşünmekteler.

Kılıçdaroğlu'nun adaylığını istemeyen bir diğer kesim de açıkça görüldüğü gibi Ekrem İmamoğlu'nun ekibidir. Üç yıllık belediye başkanlığı performansı işleri kolaylaştırmasa da popülerlik endeksi halen İmamoğlu'nu adaylık oyununun içinde tutmaktadır. Parti üst yönetiminin gençliğini vurgulayarak İmamoğlu'nun hırslarını soğutmaya çalışmasının kabul göreceğini düşünmek zordur. İmamoğlu, son ana kadar gelecekteki olası hamleleri düşünmeden bugünkü fırsatını kullanmaya çalışacaktır. Zira İmamoğlu da biliyor ki popülerlik performansla desteklenmedikçe yeni fırsatların ortaya çıkması kolay olmayacaktır. Dahası referanslarının güçlü olması performans olmadan işe de yaramayacaktır. Aday olma arzusunu açıkça dile getirse de İmamoğlu, Kılıçdaroğlu'nun açıklamadığı ve destek vermediği bir adaylık macerasına girmeye de niyetli gözükmemektedir.