Trabzonspor'da özel futbolcu sıralamasında ilk 5'e yazılacak isimlerden (Uğurcan, Hamsik, Ömür, Visca, Bakasetas) mahrum olmasını dikkate almadan maçı değerlendirmek, bordo-mavili takım adına yanlış olur. İçlerinden biri bile olsa, Galatasaray'a karşı bütün planlarını onun üzerine yapardı neredeyse Abdullah Avcı ama en değerli 5'linin aynı anda olmaması, hem de sezonun başında, büyük şanssızlık doğrusu.

Yine de rakibi tüketme üzerine kurmadı sistemini Avcı. Eksikler nedeniyle mütevazı sayılacak kadrosuyla gol aradı sürekli, ilk yarıda rakiplerinden daha çok şut attılar ama sorunu ileride bir türlü çoğalamamaktı.

Sadece Galatasaray'ın orta çıtasını oluşturan Mertens ve Torreira'yı topla buluşturmamaya çalıştı, işe de yaradı. Kanatlara yönlendi çoğunlukla konuk ekip, özellikle Boey-Yunus ikilisi sağ koridoru iyi işlediler, pozisyon ürettiler, asist de yazılabilirdi hanelerine ama SeferovicMertens'e takıldılar!

İkinci yarıda Djaniny de mecburi çıkınca ileride Bardhi hariç pas dağıtacak, çözüm üretecek kimse kalmadı Trabzonspor'da.

Hızlı geçişlere mecburdular artık. Ama bekler hücuma katkı veremedi hiç. Üzerine Trezeguet kendini kabul ettirme çabasında bocaladı yine, Kouassi ise belli ki hiçbir yaraya merhem olmayacak.

Siopis'in çıkmasıyla orta alandaki çabukluğu kaybeden Trabzonspor'a karşı Okan Buruk'un ekibi kısa ve seri paslarla üstünlük kurmak istedi, gole de yaklaştı.

Ama bunda Galatasaray'ın sağlam oyunu değil, beklenmedik bir tecrübenin hataları başrol oynadı.

Barcelona görmüş Bartra'nın peş peşe yaptığı, gerek oyuna çıkarken pas ve gerek rakibi karşılamadaki pozisyon hatalarının bedeli ev sahibi ekip adına ağır olabilirdi.

Biri arayışta, diğeri sakatlarla boğuşan iki takımın mücadelesinde 1'er puan paylaşıldı.

Kulübesi zengin, üstelik moral avantajı olan takım Galatasaray'dı ama Trabzonspor kendi adına moralsiz bir süreçte, mücadelesiyle rakibinden biraz daha fazla hak etti 1 puanı bence!