Bir Müslümanın bugün kendi idare sistemini istememesi ilginçtir! “İslâmi idareden yoksun bir İslam toplumu, tamama erdirilememiş ve güçsüz, İslam toplumundan yoksun bir İslami idare ise ya bir ütopya ya da zulümdür” diyen Aliya İzzetbegoviç haklıdır…

Lâkin kendi değerleri onlara unutturulmuş bu milletin evlatları ne yapsın… “Unutturulmuş” dememin sebebi ise 1930’ların tarih kitapları incelendiğinde ortaya çıkar. Çok acıdır ki hiçbir ecnebinin Osmanlı’ya hakaret etmediği kadar resmî ağızdan ve devlet kitabından Osmanlı tenkit edilmiştir… Bunun neticesinde, bir benzeri dahi olmayan tarihini, 6 buçuk asır adaletle cihana hükmetmiş atalarını ve hakkında, “Donanma, ordu yürürken muzafferden ileri, üzengi öpmeye hasretti garbın elçileri!” denen devletini, nasıl bir ihtişamdan geldiğini unutan evlatları bugün 1000 yıllık tarihinin yıkıldığı günü dahi kutlamaya devam eder. Tarihte her mevzuyu kendi dönemine göre değerlendirmek doğru olduğundan, saltanatın yerine gelen yeni idarenin de kendinden evvelkine inkılapçı (devrimci) bir hareket sergilemesi, öyle bir dönem için şaşırılası değildir. Abdullah Cevdet’in “Sultan Abdülhamid hakkında yüz yalan uydurdum. Bazısına kendim dahi inandım” dediğini herkes duymuştur. Peki 100 sene hakaret ettiler de ne oldu? Hiç.

Büyük adamlar hep büyüktür ve yıkılmazlar! “İttihatçılar düşman Çanakkale’ye saldırdığı vakit Sultan Hamid’e fikir danışmaya gittikleri vakit Sultan Abdülhamid Han onlara öyle tavsiyelerde bulunur ki, Albay Hüsamettin Ertürk hatıralarında; oradan çıkışta Talât Paşa’nın ağlayarak, ‘Biz bu adamı indirmeyecektik, indirmeseydik harp çıkmazdı’ dediği rivayet olunur…” Otto von Bismarck “Dünyada 100 gram akıl varsa, bunun 90 gramı Abdülhamid Han'da, 5 gramı bende, kalan 5 gramı da diğer dünya siyasilerindedir” diye boşuna dememiştir…  Kaldı ki “geri kalan %10’a da ortaktır” dediği de rivayet edilir. Hülâsaten, Ey Osmanlı; gel bizi kurtar, çünkü sen gittin gideli sükûn kalmadı…

     Mücella Pamukoğlu

ŞİİR

     BU DA GEÇER

Ateş düştü on ilime, yaktı bütün Türkiye’mi,

Düşsek de büyük eleme, atlatırız bu depremi.

Teslimiyet tamdır bizde, iman kuvveti var özde.

Tebessüm eksilmez yüzde, atlatırız bu depremi.

Yıkılanları yaparız, dökülenleri toplarız.

Dün gibi yine aşarız, atlatırız bu depremi.

Doğusundan, batısından, yük doludur tırlarından.

İnsanları ayırmadan, atlatırız bu depremi.

Kula, razı olmak düşer, insan çile ile pişer.

Ölsek dahi üçer beşer, atlatırız bu depremi.

Enkaza bakıp ağlarsın, kefene sarıp ağlarsın.

Maziye dalıp ağlarsın, atlatırız bu depremi.

Cenazeler sıra sıra, kabirlere vara vara.

Yaraları sara sara, atlatırız bu depremi.

Hava soğuk, şubat ayı, birlik olduk emmi dayı.

İçiyoruz acı çayı, atlatırız bu depremi.

Trakya’dan Aliş ağlar, Temel yürekleri dağlar.

Efeler paket bağlar, atlatırız bu depremi.

Gözler umutla bakıyor, âşıklar umut yakıyor.

Yörük aşını katıyor, atlatırız bu depremi.

Mevtalar bizde hep şehit, şehitlik isterdi Cahit.

El ele gittiler Sabit, atlatırız bu depremi.

Türk’üz, Türk gibi yaşarız, zorlukları hep aşarız.

İnancımızla koşarız, atlatırız bu depremi.

Devlet millet el eledir, diken ve dal gül iledir.

Arı, petek, bal iledir, atlatırız bu depremi.

İsyan olmaz beklemeyin, yalan, yanlış eklemeyin.

Ey namertler, sevinmeyin, atlatırız bu depremi.

Huzur verir gazetemiz, doğru haberler veririz.

Ölsek de, binler geliriz, atlatırız bu depremi.

İstanbul akın ediyor, halka yardıma gidiyor.

Görenler maşallah diyor, atlatırız bu depremi.

Din dil farkı gözetmeden, birbirine söz etmeden,

Var mı böyle yardım eden, atlatırız bu depremi.

Türkiye büyük devlettir, halkımız büyük millettir.

Ülkemiz büyük nimettir, atlatırız bu depremi.

Aciz’im, sabır dilerim, derdi bela kement derim.

Milletimi çok severim, atlatırız bu depremi.

     ACİZ-A. GÖK (SULTAN DİVANINDAN)