Sabah radyoda haberleri dinlerken, 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları günü olduğundan bahsediliyordu. “Hangi çocuk hakkı?” diye içimden geçirmeden edemedim. Sosyal medyada herkes çocuklarının en güzel fotoğraflarını paylaşmıştı bu önemli günde. Biz sosyal medya hesaplarımızda çocuklarımızın fotoğraflarını “20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü” diye paylaşaduralım, Filistin’de her on dakikada bir çocuk hayattan koparılıyordu.

Dünyanın gözü önünde yaşanıyor bu vahşet, zulüm, katliam… İsrail bebek, çocuk, kadın, hastane demeden her yeri bombalıyor. Dünya seyrediyor. Dünya sessiz. Sivil toplum örgütlerinin yaptığı yürüyüş ve eylemler dışında pek de sesini çıkaran olmuyor. Kimse engel olmuyor yaşananlara. Hastanelere elektrik verilmiyor, ameliyatlar narkozsuz yapılıyor. Filistinli çocuklar şehadet sesleriyle acılarını dindirmeye çalışıyor. Gözü dönmüş zalimler, durmadan zulmüne devam ediyor.

Allah’ım sen zalimlere fırsat verme diye dua ediyorum. Enteresandır iş yerine gelince bir çocuk fotoğrafı çıktı karşıma. Hani meşhur bir fotoğraf vardır hepimizin bildiği. Kara kuru bir çocuk açlıktan ölmek üzeredir. Arkasında da akbaba bekliyor çocuğun ölmesini. Fotoğrafçı Kevin Carter, Güney Sudan’da gördüğü bir kız çocuğunun başında bekleyen akbabayı fotoğraflıyor. Bu fotoğraf Carter’e Pulitzer Ödülü’nü kazandırıyor. Ama o, çocuğa yardımcı olmadığı için henüz 34 yaşındayken, 1994 yılında arabasında vicdan azabından hayatına son veriyor. Bir gazeteci, bir çocuğu kurtaramadığı için bu kadar vicdan azabı yaşadıysa Filistin’de masum çocuklara kıyılırken biz nasıl sessiz kalacağız? Elimiz kolumuz bağlı, gözlerimizi kapatıp olayları görmezden mi geleceğiz?

“Ne yapabiliriz ki!” diyerek yerimizde mi oturacağız?

Einstein’in bir sözü var: “Dünya, kötülük yapanlar yüzünden değil, seyirci kalıp hiçbir şey yapmayanlar yüzünden tehlikeli bir yerdir!..”

Sağlıcakla kalın, şayet kalabilirseniz…

     İsmail Aybey-Manisa

ŞİİR

     Sonbahar-kış...

Sonbaharda yapraklar sararıp solar.

Tabiatın güzelliği uçar.

İçimizi bir hüzün kaplar.

Göçmen kuşların turnaların, leyleklerin...

Yolculuğu yeniden başlar...

Kışın tabiat derin bir uykuya dalar...

Sağanak yağmur sularıyla dereler,

Vadiler dolup taşar.

Kasırga, ağaçları kökünden söküp atar.

Lapa lapa kar yağar...

Bir gelin gibi beyaza bürünür,

Ovalar, dağlar...

Kar yağışını seyrederken romantik

Duygular doruğa çıkar...

Kar topu oynar,

Kardan adam yapar çocuklar...

Aşırı soğuktan sular donar.

     Şair Hasan Kaya-Antalya