Kafam baygınlıktan mı, uykusuzluktan mı, yoksa aldığım ilaçların ve serumun tesirinden mi nedir fena zonkluyordu.

Mektubu heyecanla okuyordu Jale:

İstikbalimize, yarınlara dair kurduğumuz bütün hayaller hakikat olacak tek tek! Sensiz bir dünya düşünemiyorum çünkü. Öyle bir şey olursa Allah muhafaza, zifirî karanlık bir kuyunun derinliklerinde hepten kaybolup giderim, biterim, Tanju diye biri gelmemiş olur bu mavi gezegene! Şu kısa ayrılıkta bile hayalsiz, maksatsız kalakaldım, rotamı şaşırdım, yolumu kaybettim, büyük aşkımı kaybetme korkusuyla deliye döndüm. Bak dışarıda şimşekler çakıyor, yağmur yağıyor, içimdeyse ne fırtınalar kopuyor, bir ben biliyorum!

Her zaman sevgiyle baktığım gülen gözlerinin açılmasını çok bekledim. İnadına kapattın, sanki bana kırgınmış gibiydin. Başımı bazen şımarıkça, bazen şefkat, bazen de sohbet için dayadığım göğsüne bu sefer nefesini duyabilmek için koymak istedim, hemşire hanım müsaade etmedi. Seninle dopdolu, yaralı kalbim kaybetme korkusuyla pır pır atarken, diğer yandan güçlü durup canımın içine kuvvet vermem lazım geldiğine karar verdim, dik durdum. Meğer ne zor şeymiş sevdiğinin ani ortadan kaybolması ve ararken hastane odasında bulmak! Şükür ki iyi haberler aldım. Yoksa bunları yazmaya nerede kuvvet bulacaktım!

Yirmi Dokuz Mayıs Hastanesi’nin mütehassıs hekimleri ve Allahü teâlânın müsaadesiyle kaldığımız yerden daha büyüyerek devam edeceğiz. Kaç senelik bir aşk filminin başrol kahramanları olduk seninle. Kalbim yerinden sökülecek gibi oluyor, canım acıyor ama isyan etmiyorum. Seninle olduğum, seninle yaşayabildiğim her an için Rabbime hamdediyorum, şükürler olsun!

İtiraf ediyorum; evet ağlıyorum! Sen benim dik duruşuma, kararlılığıma hayransın, biliyorum. Ruhumda kocaman bir yara var, acıyor ne yapayım? Fizikî yokluğuna alışmak çok zor. Ama hep kalbimde, ruhumda, beynimde yaşayacaksın. Seni seviyorum, sana âşığım kocaman kalpli, güzeller güzeli kız…

Tanju Karasevdalın.

          ***

Mektubu bir çırpıda okudum bitirdim. Bir tarafta burada yazılanlar, diğer tarafta beni buraya düşüren son kare... “Bu çocuk benimle alay edip dalga mı geçiyor? Bunların hepsini de yutacağımı mı sanıyor? Ne demek istiyor?” Sualler, sualler…

Kafam baygınlıktan mı, uykusuzluktan mı, yoksa aldığım ilaçların ve serumun tesirinden mi nedir fena zonkluyordu. Tanju’nun mektubu elimde, hani çamura saplanmış tekerin, bulunduğu yerde patinaj yapıp bir türlü düzlüğe çıkamaması gibi yerinde dönüp durma hâli yaşıyordum.

Hemşire, yüz ifadelerimi okumaya çalışıyor olmalıydı ki pek dikkatlice bakıyordu, neden sonra;

- Jale hanım, çok şanlısın inan ki!

- Nedenmiş?

- Gayet açık! Çok yakışıklı bir beyin var ve üstelik senin için yapamayacağı şey yok. O sana âşık âşık!

- Neler söylüyorsun?

DEVAMI YARIN