Geçmişte, bir vesileyle, 6 Aralık 2020 tarihinde yazdığım yazıyı, manasıyla daha çok bugüne uygun düştüğü için bir iki ufak değişiklikle yeniden yayınlıyorum.)

1

Ali Babacan geçenlerde Sayın Cumhurbaşkanımıza hitaben;

"Sayın Erdoğan'a soruyorum: Yola birlikte çıktığınız arkadaşlarınızdan yanınızda kaç kişi kaldı?" deyivermiş.

Soru lafız olarak tek bir kişiye sorulmuş olsa da, mecaz olarak umumidir. Sayın Erdoğan'ı ilgilendirdiği kadar birlikte yola çıkanları da muhatap almaktadır.

Bu nedenle,

Ben de cevap hakkımı kullanıyorum.

Ve diyorum ki;

Ben buradayım, Sayın Babacan! (ve herkes)

2

14 Ağustos 2001 tarihinde, Ankara Bilkent Oteli büyük salonunda;

O gün hangi duygularla, hangi tedirginliklerle, hangi umutlarla, hangi korkularla, hangi heyecanla orada yer aldıysam, bugün de aynı yerdeyim.

24 Eylül 1998 tarihinde, İstanbul Büyükşehir Belediyesi binasından çıkıp bütün Türkiye semasında yankılanan

'Bu şarkı burada bitmez!' sözünü söylediğimde/söylediğinde/söylediğimizde neredeysem ben hâlâ oradayım.

Yine 24 Eylül tarihinde, 4,5 yıl boyunca İstanbul caddelerine dikilen 'ağaçlar da ağlıyordu'. Biz de o ağaçlarla birlikte ağlıyorduk.

O gün neden ağladıysak, aynı neden beni bugün de ağlatır, varsın diktiğimiz ağaçların yaprakları şimdi başkalarını alkışlasın(!)

5 Kasım 1998 tarihinden 3-5 gün önce, Recep Tayyip Erdoğan'a hitaben;

"Beraber yürüdük biz bu yollarda.

Beraber ıslandık yağan yağmurda.

Şimdi (bundan sonra) dinlediğim (dinleyeceğim) tüm şarkılarda

Bana (bize) her şey seni hatırlatıyor (seni hatırlatacak)!"dediğimde ne kadar samimi, ne kadar derin duygular içerisindeysem hâlâ aynı samimiyetle ve aynı kararlılıkla yoluma devam ediyorum.

3

Fazla uzatmaya gerek yok. Neyi, nasıl söylesek yine de size dokunmayacak, size bir şey söylemeyecek, siz de bir karşılık bulmayacak, biliyorum.

Çünkü sizler bir hesap kitap sonucu Ak Partili oldunuz ve yine bir hesap kitap sonucu Ak Parti'den ayrıldınız.