Biri memleketin en zengin iş insanı, serveti dünyada ilk 500 arasında. Diğeri Türkiye’nin en zengin 100 ismi arasında üçüncü!
Servet düşmanı değilim ama iki ultra zenginimizle benzer şeyler düşüneceğimi aklımın ucundan geçirmezdim.
Türkiye’nin en zengin iş insanlarından olan Tuncay Özilhan’ın dedikleriyle başlayayım...
Kendisi patronlar kulübü TÜSİAD’ın Yüksek İstişare Konseyi başkanı aynı zamanda. Asgari ücret görüşmeleri devam ederken Ankara’da bir araya gelen patronlar toplantısında konuşmuş. Bir çok önemli satır başı var dedikleri arasında ama benzer düşündüğümüz bölüm şöyle...
“Türkiye’de ortalama ücret ile asgari ücret arasındaki makas giderek kapandı. Üniversite eğitiminde nitelik düşüşü ile üniversite ve lise mezunu arasındaki ücret makası da daraldı...”
Eğitim asgari, ücretler asgari, kalite asgari, asgari yaşıyoruz yani!
Özilhan yeni mi fark etti bilemem, biz kalitedeki düşüşü millet olarak iliklerimizde hissedip yıllardır izliyoruz...
Meclis TV’de, TRT’de, yandaşı candaşı TV’lerdeki gerçekleri gizleme haberlerinde, şakşaklama programlarında, dizilerde, iktidar ve parti borazanı gazetelerde, pespayeliğin tavan yaptığı reality şovlarda, malı götürenlerin gözümüze soktukları yaşamlarında, insanın bacak, meme yani et olarak gösterildiği, gösterilince para kazanılan sosyal medyada, okulda, camide, sağlıkta, trafikte, sokakta ve en yakınlarımızda!
Kalite düştü lafı bile az. Kalitesizlik çukurunda debelenirken biz kurunun arasında mecburen sayıları her geçen gün azalan yaşlar da yanıyor.
Dünya hızla kaliteli ve kalitesizler alarak ikiye ayrılıyor. İnsan kalitesi değil ama 2019’dan bu yana ülkelerdeki yaşam kalitesi ölçülüp her yıl açıklanıyor. Dünya sıralamasındaki yerimizi yazmaya gerek yok. Derece yerine sonucu belirleyen faktörleri yazayım, notu siz verin...
Ortalama kaliteli yaşam süresi, aile durumu, boşanma oranları, sivil toplum kuruluşlarına katılım oranı, kişi başına düşen gelir, ülkedeki yolsuzluklar, iklim, iş güvenliği ve işsizlik oranı, siyasi özgürlükler, cinsiyet eşitliği, kişisel mutluluk oranları!
Yaşam kalitesi sıralamasındaki yerimizi buldunuz sanırım.
İkinci isim Rahmi Koç. O da Türkiye gündemi hakkında önemli tespitler yaptı...
“10 yılda 15 milyon nüfus yetişti diyoruz. O dönemde Yunanistan nüfusu 6 milyondu şimdi 11 milyon. Biz 85-86 milyonuz. Başımıza ne geliyorsa nüfus artışından. Okul yetmiyor, gıda yetmiyor, hastane yetmiyor, hiçbir şey yetmiyor. Bu kadar nüfusla hareket etmek ve ekonomiyi sağlamlaştırmak zor. Çünkü kendi yarattığımız kaynak kendimize yetmiyor!”
Suriye ve dünyanın başka yerlerinden gelip kapağı ülkemize atan 10-15 milyon ‘misafiri’ de eklersek nüfusu 100 milyona dayanmış Türkiye’nin kaynakları kime, nasıl yetsin?
Peki yetmeyince ne oluyor?
Birileri yerken diğerleri bakıyor, peynirli tost yerine boş tosta talim ediliyor, öğretmen yerine imam derse giriyor, köy okulu gibi üniversite açılıyor, o üniversiteleri bitiren gençler işsiz kalıyor, plansızlık yüzünden topraklarımızdan asgari ürün alınıyor, Afgan çobana çuvalla para kalifiye elemana asgari ücret veriliyor, ömürler borç ödemekle tüketiliyor, ekmek alamayan milyonlara isyan etmesin diye sadaka ödeniyor, yıllarca çalışıp vergi veren emekliye asgari 7500 lira reva görülüyor, kalitesizlik diz boyu olduğu için hesap sorulmayınca yolunu bulana ballı ihale, iktidara yakın olanlara üçer beşer maaş veriliyor...
Aya gideceklerine inandırılanlar itildikleri kalitesizlik çukurunda sürünürken işin kara mizah tarafı da var. Memlekette asgari yaşam süren milyonların derdini dünyanın en zengin 500 ismi arasındaki Koç ve Türkiye’nin en zengin üçüncü ismi Özilhan dile getiriyor!
