BJK lisanslı ürünlerinin tasarımlarını, stadını ve kalan her şeyini “kazanan takım” mesajını verecek şekilde kurguladı ama marşlar ve şarkılar hâlâ “iyi günde kötü günde” sloganının kötü gününe biraz fazla vurgu yapıyor.
Totem yapmaktan korkarak yazıyorum; Kara Kartalımız bu sene inşallah şampiyon! Beşiktaş’ın yeni yuvası, Vodafone Arena’ya geçmesine sayılı zaman kala geçtiğimiz pazartesi BeşiktaşGençlerbirliği maçına gittim. Liderlik maçı olduğu için büyük bir coşku beklentisindeydim. Maç Başakşehir Fatih Terim Stadyumu’nda olmasına rağmen kalabalık hiç fena değildi. Beşiktaş’ın semti ve stadıyla bağı en sağlam takım olduğu tartışmasız, bu yüzden de elbette Dolmabahçe’deki o sarhoş edici coşku yoktu. Ama düşünmeden de edemedim, 100. yıl için Mustafa Sandal’ın bestelediği, “Hadi Hisset” ve 1995’ten bu yana takımla özdeşleşmiş Hakan Peker’in “Ateşini Yolla Bana”sı dışında marş ve şarkılarımız vefakâr, cefakâr, fedakâr ve hep biraz hüzünlü.
DAHA AZ “FEDA” BİRAZ DAHA “SALDIR”
2000’de kaleci Fevzi Tuncay’ın Galatasaray maçında geri pasını ıskalayarak yediği golden geçtiğimiz sene son 6 haftada kaçan şampiyonluğa, Beşiktaş seyircisi deyim yerindeyse acıyı bal eylemeyi bilmiştir. 2012-2013 feda sezonunda bu “bal eyleme” durumu tavan yaptı. Şimdilerde Gökhan Töre, Cenk Tosun ve Oğuzhan Özyakup gibi 90 jenerasyonundan futbolcular ve Mario Gomez gibi yıldız isimlerle Beşiktaş taraftarı olmak, fedakârlıktan ziyade ayrıcalık. Bir pankartta yazdığı gibi “Sene sanki Metin Ali Feyyaz”... BJK lisanslı ürünlerinin tasarımlarını, stadını ve kalan her şeyini “kazanan takım” mesajını verecek şekilde kurguladı ama marşlar ve şarkılar hâlâ “iyi günde kötü günde” sloganının kötü gününe biraz fazla vurgu yapıyor. Bundan “Sen Benim Her Gece Efkârım” şarkısını sevmediğim sonucu çıkmasın. Tüm arabeskfantezi sözlü şarkılarda olduğu gibi bu şarkı da galibiyette ve arkadaşlarla mutluyken söylemesi inanılmaz keyifli bir şarkı. Ama futbol gibi amacı kazanmak ola, evrensel bir spor için, özellikle de takım riskli günler geçiriyor ve yeniliyorsa oldukça moral bozucu. Şunu da belirtmek lazım “Sen Benim Her Gece Efkârım” çalmaya başladığında eşlik etmeyen yoktu, “Hadi Hisset”ten daha çok ilgi gördüğü ortada. Mevzu sonuçta bilindik arabesk kültür tartışmasına geliyor. 40 yaş üstü taraftarın sadakatini ilan ettiği şarkı, genç taraftar ve potansiyel taraftar için moral bozucu ve fazla ağdalı olabiliyor. Sosyal medya sayesinde yeni jenerasyonun evrensel bir mizah anlayışı var ve takımlarının biraz daha “küstah” bir mesaj vermesini bekliyorlar. Etrafımdaki fanatiklere sorduğumda, Beşiktaş’ın nostalji ve sadakat mesajını benimsediğini ama yeni stat ve iyi transferler yapan bir takımın artık “kazanan takım” mesajını vermesi gerektiğini söyledi. Kısacası eğer bu “melankolik semt çocuğu” Avrupa’ya gitmek istiyorsa Çarşı Grubu ve Birol Can’ın yazdığı tezahürat ve şarkıların yanı sıra, star bir ismin beste ve yorumuna da ihtiyacı var. Mario Gomez’in gollerinde çalan kendi isimini taşıyan şarkısı gibi tempolu ve “gaza getirici” bir marşı bu taraftar hak etmiyor da kim hak ediyor!
