Hatırama bugün de devam ediyorum... Telefondaki eşim, muayene işlemlerinin öğleden sonraya kaldığını ve çarşıya gidebileceğimi, kendisinin hastanede bekleyeceğini söyledi.

Durum üzerine Mehmet Efendi’ye çarşıya gideceğimi söyledim. O da "tamam” dedi.

Arabamı hastaneye 500 m uzakta boş bir yere çektim. Tahminen oradan çarşı merkezi, 750 m kadardı. Yürümeye başladım. 250 m kadar yürüdüm…

Genelde önüme bakarak yürürüm. Yürürken baktım, kaldırımın üzerinde, sanki basımdan yeni çıkmış paralar gözüme ilişti. Paraları aldım. Bir bakıp “sahte mi?” diye inceledim ve arkasından saydım. Paraların tutarı 35 liraydı. Hemen sağa sola baktım, kimse yok. Karşıda marketin önünde çok sayıda insan vardı. Onlara yöneldim ve “bu paraları karşıda buldum, düşüren ve sahibi var mı?” diye sordum. Orada bulunanların çoğu ceplerine baktı. Para düşürmediklerini ve paraların kendilerine ait olmadığını anlattılar.

Bu paralar neyin nesiydi? Çok sayıda insanın bulunduğu ve gelip geçtiği yerde bulunan bu paraların sahibi neden yoktu? Şaşırdım kaldım. Tekrar paraları bulduğum karşı kaldırıma geçtim. Yürümeye başladım. 20 adım sonra fırından ekmeğini almış evine dönen bir kişiyi gördüm. Paraları göstererek bulduğumu ve bulduğum yeri gösterdim. Adamın ifadesine göre adam, para bulduğum yerden benim önümden geçmiş. Paranın kendisinin olabileceğini söylediğimde “hayır ben para düşürmedim” dedi.

Bunun üzerine adama bir hayli laf yaptım. Adam, bu laflar üzerine belki haklı olabilirsin diyerek cüzdanını çıkardı. Paralarına baktı ve saydı. Bunun üzerine kesin olarak kendisinin para düşürmediğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu paranın sahibini bulamadım. Çarşıya doğru yürürken aklımdan çok sayıda ihtimalleri düşünmeye başladım.

-Bu paralar beni denemek için atılmış olabilir mi?

-Paraları Mehmet Efendi attırmış olabilir mi?

-Sıkıntılı ve ihtiyaç içerisinde olduğum zamanlarda defalarca önüme para atılmış, cebime para konulmuştu. Bu da bunlardan birisi miydi? Bana moral mi verilmek istendi?

…..

Mehmet Efendi’yi iki gün sonra gördüm. Durumu anlattım ve o paraları kendisinin attırıp attırmadığını sordum. O, beni inandıracak ifadelerle bu durumla ilgisinin olmadığını anlattı. Anlaşılan o ki paraların sahibini bulmak mümkün değil. Bunun üzerine paraları fakir gördüğüm birisine verdim. Burada anlattığım buna benzer çok sayıda hatıra yaşadım...

     Mert Körtopal