Bir akşam annem ve amcam ile kuyudan hayvanlarımızı suladık. İçme suyumuzu da aldık. Evlerimize dönerken amcam, erkek kardeşim için beşik kertmesi anlamına gelen sözler söyledi.

Bu, doğrudan patavatsızlıktı. İleride çocuklar hangi aşamalardan geçecekler? İnsanı eğiten şartlar, çevre, alışkanlıklar, karakter tam bir belirsizlik… Karaktere fazla güvenemeyiz. Karakter durgun bir sudur, çabuk kirlenir.

Maalesef annem de amcama aynı patavatsızlıkla cevap verdi:

“Aman Allah göstermesin” deyiverdi. Bu söz Anadolu’da dua anlamında kullanılıyordu. Bunun üzerine amcam da işi inada bindirircesine “bu sözünü unutma!” diyerek daha iki üç yaşındaki çocuğa “damat!”, “damat” demeye başladı. Tabii babam ile amcamın araları bozuldu. Birbirine iki yabancı oldular… Babam sebebini bilmiyordu…

On on iki yaşlarında olan ben bu olayı babam dâhil kimseye söylemedim. Çünkü annemin başına gelecekleri tahmin ediyordum. Ta ki önce amcam, sonra annemin ölümüne kadar bu sırrı sakladım…

Elli sene sonra amcamın, babama karşı kırgınlığının nedenini anlattığımda babam: “Oğlum, iyi ki anlatmamışsın. Bu ileri yaşımda bile annene zarar verebilirdim. Biz iki kardeş çok küçükken yetim kaldık. Annemiz çaresizlikten evlendi. Üvey babamızın tek düşmanı da biz iki kardeş idik. Her an öldürülme korkusu içinde yaşardık. Çünkü bize kurduğu tuzakları biliyorduk. Annemizin ve bizim tarlaları satıp satıp yiyordu. Kardeşim benim aynı zamanda kader arkadaşımdır. Onu nasıl reddedebilirdim. Keşke bana söyleseydi” demişti.

Başka bir hatıram ise şöyle... Bulunduğumuz ilçede bir iş yeri açtık. İş yerimizin mülkiyeti de çok sevdiğimiz saydığımız bir ağabeyimize aitti. Ortaklarımızdan biri, o abimizin evinin yolunda beni lafa tuttu. Bunun maksatlı olduğunu geç fark ettim. O ağabey göründüğünde de sesini değiştirerek “esas hırsız sensin, muhasebeciye nasıl ‘hırsız’ dersin!” deyiverdi.

Hâlbuki o ağabey hem iş yerinden kira almıyor hem ekonomik destek çıkıyordu. Hiçbir söz söylemedi. Ben ise şoktaydım.

Fakat çok kısa bir süre sonra bu arkadaşın geliş gidişi zor bir yere tayini çıktı. Olmadı başka yer, olmadı başka yer, tam 7-8 yer dolaştırıldı… Sonra ciddi bir ameliyat geçirdi ve engelli bir hayata düçar oldu. Benim de yapabildiğim bu gelişmeleri kimseye söylememekti… En büyük kayıp yaşanan olumsuzluklardan ders almamak...

     Mustafa Ali Mahdum