“Babam beni dövsem döver, dövülsem döver, bir yerden düşsem bir hata yapsam yine döverdi...”

"Sigara dumanının olduğu yerde hiçbir çocuk güvende değildir” sloganını her duyduğumda çocukluğumu hatırlarım.

Ben daha dört aylıkken babam askere gitmiş. O yıllarda askerlik şimdiki gibi kısa değildir, dört senedir. Çanakkale savunmasının da ailemizde ve köyümüzde ayrı bir yeri vardır. Babam da Çanakkale’de olunca köyün yaşlıları özel ilgi göstermişler. İki üç yaşımda olduğum hâlde kendilerine tütün sararken bana da sararlarmış. Tabii ki bu yaptıkları bana şefkat gösterisi. Üç yaşımda sigarayı çeker, ciğerlerimi dolaştırır, burnumdan dışarı bırakırdım, yazık!..

Babam askerden döndüğünde ben tam bir tiryaki imişim. Kendisi de sigara içtiği için babamdan habersiz olarak tütüne ulaşmam kolay olurdu. Bu bilgisizlikten kaynaklı tiryakilik okul çağına kadar sürdü…

Okula başladığımda bir haftada okuma yazmayı söktüm. Bir ay sonra da okulumuza müfettiş geldi. Benim bu hâlimi bu başarımı görünce beni çok beğendi hatta önce sınıftaki arkadaşlara sonra da okulun tümüne bu başarımı alkışlattı. Daha sonra da beni alfabeden alıp birinci sınıfa başlattı… Bu başarının babam nezdinde herhangi bir kıymeti var mıydı? Tabii ki yoktu…

Sonradan öğrendiğim kadarıyla babası gazi olarak döndüğünde sağlığı düzelememiş vefat edince şartlar annesini evlenmeye zorlamış…

Ne acıdır ki her an üvey babanın öldürmesi tehdidi altında korku içinde yaşamış. Bu psikoloji yüzünden bazen beni herhangi bir sebep olmadan da dövebilirdi…

Anlayacağımız dövsem döver, dövülsem döver, bir yerden düşsem bir hata yapsam hemen döverdi…

Kış günlerinde bile ayakkabım olmazdı… Kendim o yıllarda çöplüklerden bulduğum keçi derisinden çarık yapar giyerdim… Oyuncaklarımı kendim yapmaya çalışır onlarla oynardım. Bazen yaptığım oyuncakları emsalim olan arkadaşlara satmak istemesem de onlar zorla benim istediğim parayı vererek benden o oyuncakları alırlardı.

Bu yaşıma kadar hiç kimseyle ne kavga ne münakaşa ettim. Babamın taktiği işe yaradı. Sonradan çok iyi olduk. İhtiyacımın yarısını istesem de o iki mislini verdi.  Şimdi ben de babayım, hatta dedeyim…

Ah babalar… Sağlığınızda kıymetinizi bilemedik… Allah sağlığında kıymeti bilinen babalardan eylesin…

     Mustafa Ali Mahdum