Başlık şaşırtmasın… Bu, enflasyon nedeniyle yazılmış bir çarşı-pazar yazısı değil, spor yazısıdır; iki branşı karşılaştırmak için…
Binlerce dolar maaşla danışman çalıştıran, siyasiler hariç kimsenin telefonlarına çıkmayan federasyonun başkanı, deprem bölgesinde silahlı korumalarla gezerken, İstanbul’da da yeni bakana Abdi İpekçi Spor Salonu’nun yerine yaptırılan tesisin inşaatını gösterip şov yapıyor. Diğer federasyonun başkanı ‘Biz Bir Aileyiz’ sloganıyla oyuncusundan sponsoruna, basın emekçilerinden büyük kulüplerin başkanlarına kadar herkesi aynı gün aynı çatı altında buluşturarak camiayı kenetliyor.

Bir camia yüzlerce parçaya bölünmüş, herkes kafasına göre takılıp birbirinin arkasından konuşuyor. Diğeri küçük çaplı sorunlar dışında kavgasız gürültüsüz ilerliyor.
Kadın basketbolunda kulüpler düzeyinde 400 bin dolarlık yabancılarla Avrupa Ligi şampiyonluğu gören ülkenin kadın millileri, bundan 10-15 yıl öncesine kadar üç büyük turnuvanın hepsine kürsü hedefiyle giderken, son 3 Avrupa Şampiyonası’nda gruptan bile çıkamayıp 14. oluyor… Kadın voleybolunda dünyanın en önemli yıldızlarıyla takviyeli kulüpler Avrupa ve Dünya Şampiyonu olurken; yerli ve milli oyuncular, Ay-
Yıldızlı formayla dünya devlerine set vermiyor.

Brezilya, İtalya, Sırbistan gibi ekolleri yendiğimiz tek branşın başkanı ABD’ye yenilince üzülürken… Rakibi artık İsveç, Ukrayna, Hollanda, Büyük Britanya olan federasyonun patronu “ABD’ye tek farklı yenildik, elimizden kaçırdık, kafa tuttuk” diye seviniyor.
A Milli seviyede erkek voleybolcular 1. sınıf, erkek basketbolcular 2. sınıf takım olma yolunda hızla ilerliyor…
Bir yanda Emir Preldzic, Bobby Dixon, Scottie Wilbekin, Shane Larkin, Lara Sanders, Quanitra Hollingsworth, Teaira McCowan… Diğer yanda Adis Lagumdzija, Melissa Vargas… İsimler, devşirme seçiminin inceliklerini anlatıyor!

Biri kulüp ve lig odaklı çalışırken branşını batırıyor. Diğeri milli takım odaklı çalışırken branşını tabana, Anadolu’ya yayıyor…
Bir tarafı 10-11 yabancıyla elde edilen kupalar sevindiriyor. Diğer taraf 3-4 yıldız yabancıyla gelen kupalarda Türk oyuncuların da büyük katkısı var diye güldürüyor.
U19’daki üçüncülük yanıltmasın… Yendiğimiz ABD’nin bu seviyedeki denemelerini, dünya şampiyonalarındaki takımların gücünü, turnuva boyunca ‘elit’ tek bir takımla oynayıp onlardan da 32 fark yediğimizi kimse unutmasın! Bu gençleri kutlayalım ama asıl onlara forma verebilecek cesareti olan koç bulalım!
Eğitime ve eğitmene yatırımın, sistemin ve istikrarın olmadığı basketbol, yakın zamanda hentbolun da gerisinde kalırsa kimse şaşırmasın!

* * * * *

Türk basketbolu alt yapısından üst yapısına kadar sıkıntı çekerken ve düzeltmek için hiçbir adım atılmazken, bu branş için iyi şeyler yapanlar da var. Basketbol İçin Destek ve Eğitim Vakfı (BİDEV) bunlardan biri. Federasyon, Abdi İpekçi’nin yerine yapılacak merkezle oyalanadursun BİDEV ‘Köylerde Basketbol İçin BİDEV Adım Projesi’ kapsamında, Şanlıurfa Eyyübiye Zeliha Ramazan Alpan Ortaokulu'nda Polimeks Holding işbirliği ile yaptırdığı basketbol sahasını da açtı. Anlaşılan o ki: TBF yatar, BİDEV çalışır…

* * * * *

Erkekler: 2 dünya ve 5 Avrupa şampiyonluğu, 3 olimpiyat ikinciliği. U19’da 2 dünya, U18’de 5 Avrupa şampiyonluğu. U17’de 1 dünya ikinciliği, U16’da 5 Avrupa şampiyonluğu. Kadınlar: 4 Avrupa şampiyonluğu, 1’er olimpiyat ve dünya ikinciliği. U19’da 2 dünya, U18’de 5 Avrupa ikinciliği. U17’de 3 dünya üçüncülüğü. U16’da 10 Avrupa şampiyonluğu.
Cinsiyet, jenerasyon, yaş grubu, turnuva fark etmiyor. Hep kürsüde İspanya. Hidayet Türkoğlu’nun, Jorge Garbajosa’dan öğreneceği çok şey var!