Sağlam, faydalı, kirlenmemiş söz ile çirkin, zararlı, yalan ve iftiralarla içi içe geçmiş söz, Kur’an-ı Kerim’de ağaç betimlemesiyle çarpıcı bir şekilde dikkatlere sunulur:

“Allah temiz sözün misalini nasıl beyan ettiğini görmüyor musun? O, temiz bir ağaç gibidir. Kökü sapasağlamdır ve her dalı ise gökyüzündedir. Ki Rabbinin izniyle her mevsim meyvesini verip durur. Allah insanlara [işte böyle] misaller verir ki, [değişmeyen gerçeği] düşünüp kendilerine ders çıkarsınlar. Ve çirkin bir sözün durumu ise kökü toprağın üstüne çıkarılmış, bütünüyle kararsız, dayanıksız çürük bir ağacın durumuna benzer.” İbrahim Suresi/24-26

Her ağızdan çıkan ve yazıya dökülen şey söz değildir. Söz, kelam demektir. Söz, Greklerin “logos” dediğidir. Ve o, öyle bir sözdür ki bize hakikati gösterir. Hakikati göstermekle kalmaz, aynı zamanda o söz, sözü söyleyen vasıtasıyla hakikati başkalarına gösterir. Diğerleri yani hakikatle ilişkisini kesmiş olanlar laftır. Laf çerçöptür. Ağacın kökleri sağlamsa, onun sözü olan meyve sağlamdır, sağlıklıdır, faydalıdır, besleyicidir.

Kökü dışarda olan bir ağacın meyvesi, tıpkı ağacın kendisi gibi hafif bir rüzgarda yıkılır ve yok olur gider. Bazı sözler vardır ki insanlık tarihi boyunca duyulur ve onların peşinden gidilir; ancak bazı laflar da vardır ki çerçöp gibi onların yeri çöplüktür.

SÖZ EVRENSEL OLANA TALİPTİR

Yeri çöplük olanlar yalan, yanlış, hakikati tahrif edenlerdir. Tarih boyunca peşinden gidilen ve söylenmeye devam edilen sözler ise bir hakikatin ifadesidirler. Peygamberlerin, ahlak kahramanlarının, bilim insanlarının, dehaların sözleri işte böyle sözlerdir. Ve o sözler, insanlığın rehberi durumundadırlar. O sözlerin sahiplerinin milliyetiyle, diniyle, cinsiyetiyle ilgilenilmez. Onlar, evrensel olanı ifade ederler. Onlar, hakikat olanı ifade ederler. Ve bütün insanlar onların sözlerinde kendilerini bulurlar.

O sözlerde benlik aşılmıştır.

O sözlerde nefis yoktur.

O sözler bireysel olanda evrensellik ifade ederler.

Günümüz dünyasında böylesi sözlere muhtacız. Ama böylesi sözler söyleyenler yok artık. Ne din adına ne insanlık adına ne ahlak adına dikilen bütün ağaçların kökleri toprağın derinliklerinde değil.

Günümüz insanı köksüz bir gelecek hayal ediyor. Köksüz gelecek hayali yalandır, bir illüzyondur, bir yanılsamadır. Bu illüzyona neden olanlar insanlığa, ahlaka, düşünceye ihanet edenlerdir. Ama ne yazık ki hakikatin uzağında bulunanlar tarafından muteber görünürler. Dünya böylesi insanların muteber gördüğü dünya olmaktan çıktığı zaman, hakiki hüviyetine kavuşacaktır. Aksi takdirde madde manayı, görünüş gerçeği yenmeye devam edecektir. Vesselam...