Jean Paul Sartre’dan
Beckett’ten
Godot’yu beklemekten
Ben hiçim
Her şey anlamsız laflarından
Camus’nun Yabancı’sından
Beni benden uzaklaştıran
Herkesten
Sıkıldım.

Zor kurtuldum
Lenin’den
Marx’ın bilimsel sosyalizmine gülemeyenlerden
Bilimsel olsaydı
Devrim önce Almanaya, Amerika’da yaşanacaktı
Safsatasından

Tanrılarla, peygamberlerle
Tanıştırmadı beni
Annem ve babam
Ben de aramadım.
Dünyamda
Papaların vaazları
Sikhlerin bıçakları
Sünnetli Müslüaman kızları…
Yahudilerin ayrıcalığı
Kültürlerin dokunulmazlığına kanmışlığımda
Dur diyemedim inançlarına.

Tek partili sistemleri kınadım.
Ne de seçmeye seçilmeye inandım
Demokrasi laflarına kanmadım.
Aklımda Vişne Bahçesi’nde
Çehov’un gönüllü uşağı.
Gün geldi
Oyların kutsandığı mmeleketlerde
Oylarıyla baştacı ettiler
Bizlere tepeden bakanları.

Şevket Süreyya’yı hatırlamazsınız
Düşünce baltasına sap olmadı.
Kitabının adı
Suyu Arayan Adam
O da bana ışık tutmadı.
Geriye kaldı Nietzche
Hallaç’da diyebilirdim,
İkisinin farkı
Biri tımarhaneye atıldı
Diğeri asıldı.

Bütün bunlardan
Geriye kalan sevgi
Sevgi.
Nokta.
Günü gelir
Sevginin sevenlerden
Korunması gerekir.
Stalin’den biliyorum
Ardından milyonlar ağlamıştı..