“Eve Dönüş: Sarıkamış 1915”, son yıllarda seyrettiğimiz, ilk ve orta öğretim öğrencilerine seslenir tarzda çekilen ve bol bol göz yaşartmayı hedefleyen didaktik tarihi filmlere hiç benzemiyor... I. Dünya Savaşı sırasında Osmanlı İmparatorluğu'nun Doğu Cephesi'nde büyük kayıplar vererek geri çekildiği bir dönemde geçse de, aslında bir savaş filmi değil. Sinemamızda örneğine pek rastlamadığımız, gerilim türünde bir “yaşamda kalma” filmi...
Film, kültürel ve sınıfsal olarak farklı kesimlerden gelen 7 insanın, açlık ve soğuğa karşı verdiği yaşam mücadelesine odaklanıyor. Hariciye Nazırlığı memuru Saci Bey'in (Uğur Polat) liderlik ettiği grup, kısıtlı yiyecekleri paylaşmasına paylaşıyor ama özellikle açlık karşısındaki çözüm yolları konusunda çatışmalara yol açan anlaşmazlıklar yaşıyor.
Serdar Tantekin ile Alphan Eşeli'nin yazdığı senaryonun en parlak yanı, karşımıza “klişeleşmiş iyi ya da kötü adamlar” ya da sorun çözen güçlü kahramanlar yerine korkuları ve zaaflarıyla yaşayan gerçek insanlar çıkarması... İçgüdüler ve ahlakın karşı karşıya geldiği anlar, Türk sinemasında alışık olmadığımız gerçekçi bir şekilde anlatılıyor. Savaş filmlerinin kahramanlık hamasetinden ısrarla uzak duran yönetmen Alphan Eşeli, Hayk Kirakosyan'ın berrak kış görüntülerinin desteğiyle, ayrıntılara hâkim, inandırıcı bir atmosfer ve sağlam bir anlatım koyuyor ortaya. Serdar Orçin, Uğur Polat ve Nergis Öztürk başta olmak üzere oyuncu kadrosu da gayet başarılı. Filmin en önemli sorunu monotonluğu ve temponun yer yer çok düşmesi. Senaryoda, daha doğrusu öyküde ne yazık ki iyi çözülememiş, aceleye gelmiş bölümler var. Buna karşılık, uzun bir geriye dönüşü içeren final, tüm aksaklıkları unutturacak kadar iyi düşünülmüş. Alphan Eşeli bu finalle birden her şeye farklı bir açıdan bakmamızı sağlıyor ve duygu sömürüsüne girmeden asıl meseleyi ortaya koymayı başarıyor. “Eve Dönüş”, sinemamızda nadir rastlanan türde, profesyonelce kotarılmış, görülmeyi hak eden kaliteli bir film.
FİLMİN NOTU: 6,5

 Büyücü görünümlü ‘sihirbaz’

“Muhteşem ve Kudretli Oz” (Oz the Great and Powerful), 1939 tarihli ünlü “Oz Büyücüsü” dahil bugüne kadar çekilen tüm “Oz” filmlerine kaynaklık eden romanların yazarı L. Frank Baum'un (1856 – 1919) ilk kitabı “The Wonderful Wizard of Oz”dan yapılan bir uyarlama. Baum, bu seride kahramanların gerçek hayattaki sorunlarıyla yüzleştiği bir rüya ülke yaratıyor.
Filmin öyküsü, modern fantezi geleneğinin bütün yapıtaşlarını içeriyor. İçinde yaşadığımız dünyadan geçilen, farklı varlıkların ve büyücülerin yaşadığı başka bir âlem, kahramanın doldurması gereken bir iktidar boşluğu ve elbette iyi ile kötünün savaşı... Aslında bütün bu olup bitenler, panayır sihirbazı Oscar Diggs'in (James Franco) gerçek hayattaki sorunlarıyla yüzleşip onları bir fantezi dünyasında çözmesi üzerine kurulu. Yüz üstü bırakıp gittiği sevgilisinin karşısına cadı Glinda (Michelle Williams) olarak çıkması, öykünün bir yanıyla Oscar'ın bilinçdışında geçtiğinin göstergesi... İllüzyonist olduğu halde insanları büyücüyüm diye kandırmasının ve “Beni yürüt” diyen engelli kıza yalan söylemesinin yarattığı vicdan azapları, Oz Ülkesi'nde de karşısına çıkıyor. Aslında orada kendi bencilliği ve yalancılığıyla savaşıyor.
Sinema sanatının kökenlerine dek uzanan finaldeki “illüzyon” gösterisi, hoş bir yere oturuyor ve filmi bir seviye üste taşıyor. Ama o noktaya kadar filmin bize vaat ettiği çok da orijinal ve heyecan verici bir şey yok. Theodora (Mila Kunis) ve Evanora (Rachel Weisz) karanlık, sürprizli ve çekici olmanın ötesine geçemiyorlar.
Bir aile filminin naifliğinden baştan sona hiç vazgeçmeyen “Muhteşem ve Kudretli Oz”, yönetmen Sam Raimi'nin filmografisinde çok da önemli bir yerde durmayacak. Buna karşılık, rengârenk hayali Oz Ülkesi'nin içinde bulunmak bence hoş bir deneyim. Tuhaf yaratıkların cirit attığı, bilimkurgu ile fantezi dekorları arasında gidip gelen Oz Ülkesi'nde 3D tekniği de “Avatar”ı aratmayacak kadar etkili. Özetle, kansız, şiddetsiz fantezi macera sevenler için ideal bir seçim olabilir.
FİLMİN NOTU: 6,5