Fazla kilosu sebebiyle tıknefes olarak oturdu masamın sağındaki koltuğa... Neredeyse bin yıl öncesinden tanıdığım ve en son Almanya'da gazeteci olarak bıraktığım Selim şimdi ne yapıyordu? - Eee, ne yapıyorsun şimdi? - Ooo, çok şey değişti. Seninle en son Bonn'da görüşmüştük değil mi? Bonn'dan Berlin'e geçtim bi kere. 1991'de verilen kararla başkent Bonn'daki bakanlıkların, yasama ve yönetim birimleri kademeli olarak yeni başkent Berlin'e taşındı. 1 Eylül 1999'da da Hükümet Berlin'de işbaşı yaptı. Ben de o gün bugündür Berlin'deyim. - Yeni değil, eski başkent :). - Orası öyle, eski evet... Nazi Almanyası'nın başkentiydi. Utanç Duvarı'nın yıkılışından sonra iki Almanya birleşince yeniden başkent oldu ya, o anlamda söyledim. - Biliyorum biliyorum. - Gazetecilikten tercümanlığa geçtim. Devlet adına tercümanlık yapıyorum. - Euro'ya geçişten sonra öldük bittik diyor Avrupalılar... En çok da Almanlar yakınıyor galiba... - Aynen öyle. - Türklerin çoğu kesin dönüş niyetinde galiba... En azından benim tanıdıklarım öyle diyor. - Kesinlikle... Sigortasız işçi çalıştırma noktasında patlama var mesela... Bak sana bir şey anlatayım. Geçen yaz Samsun'a gitmiştim. Orada teyzemin komşusu bir kadıncağız benim geldiğimi duymuş. Yanıma geldi, Almanya'daki kocasına ateş püskürüyor. Ağlayıp sızlıyor, "Alman karıyı buldu, bizi unuttu" diye... Dönüşte araştırdım. Benim eve yakın bir yerde, Schöneberg'de çalıştığı inşaatta yukarıdan düşüp ölmüş. Gömmüşler temele, vermişler betonu. Sigortasız işçi çalıştıranın iflahını sökerler. Bitti gitti. - Katil olmak daha hafif suç mu? - Yahu kim bilecek, kim bulacak. Almanya'da "eğitim zayiatı", yani çalışma sırasında kazaya kurban giden o kadar yabancı var ki... Bi tarihte Yozgatlı bir işçi, o da sigortasızdı, turist vizesiyle gelmişti Almanya'ya, bin altı yüz elli derece fırına düşünce, sadece "cız" deyip anında kül oldu. Onun da ardından hâlâ "Sarışın Alman kızı buldu, bizi unuttu" diyorlardır.