-Yaşam kıvancı topluma katkıların ödülüdür.-

Dünya hepimizin ortak ortamıdır. Hiç kimsenin yaşam bağlamında bir başkasından ayrılığı yoktur. Ortam, olanaklarla nitelik kazanır. Ancak insanlar yapı ve yaşam süresi yönünden Tanrı'nın çizdiği yolun dışına çıkamazlar.

Yaşamı renklendirmek ve zenginleştirmek insanların akıl ve istenç güçlerine bağlıdır. Yetenekleri, duygu ve düşünce yeterlikleri onların doğrultularında en büyük, en etken ışıktır. Yetişme koşulları, aile terbiyesi, eğitim etkisi, kendi çabası, insanın aydınlatıcı ve geliştirici kaynakları ve gücüdür. Çevre, aileden ve okuldan başlayan kuşak, insan yetişmesinin önemli etkenleridir. Ayrıca insanın kendi yetenekleri ve çabası varlığına değer katan öğelerdir. İleri yaşlarda okul, arkadaş, iş-görev çevresi yaşamı zenginleştiren, renklendiren ve değerlendiren etkenlerin başında gelir. Bu nedenle aileler, küçük yaşta çocuklarının oyun, okul ve mahalle arkadaşlarına çok dikkat etmelidir. Alışkanlıklar yaşamın rengidir.

Yaşamı çekilmez kılan olumsuzluklardan kaçınmak her insanın en doğal eylemidir. Ancak bu konuda özen göstermenin yeterli olduğunu savunmak güçtür. Yaşama verilmesi gereken değerin ve önemin yeterli olduğunda birleşemeyiz. Çıkarına, yararına, kazanımına önem veren çoğu kimse kendi yaşamına, kişiliğine ve geleceğine aldırış etmiyor. Gelişigüzellik, vurdumduymazlık ve adamsendecilik gölgeleri üzücü sonuçlara ve durumlara neden oluyor.

Yaşam özeni bencilliğin değil, toplumsal yapıya katkının gereğidir. Varlığını toplumsal yaşam yönünden geçersiz ve değersiz kılmanın insanlıkla ilgisi yoktur. Bunun en kötü yanı çıkarcılık, bencillik, kişisel önceliğe ağırlık çabalarıdır. Her bireyin toplumsal aydınlığa, esenliğe ve mutluluğa katkısı insanlık borcudur, soyluluk görevidir, gereğidir. Bu anlayışı paylaşmak, bu doğrultuda birleşmek, kişilik saygınlık ve değerinin başlıca gereğidir.

Dünya geçici ortam, geçici varlık alanıdır. Dünyanın güzelliği en değerli, en büyük kazanım ve gönençtir. Bu tat, başkalarına katkıyla daha çok değer kazanır. Yaşamı yalnız kendimiz için değil, yakınlarımız ve çevremiz için yaşanır kılmalıyız.