-Geçmiş anı, gelecek umuttur.-

Doğumdan ölüme uzanan zaman dilimi “ömür” olarak adlandırılmıştır. Dünya sahnesindeki yaşamı sınırlayan bu tanrısal süre, tüm canlılar için geçerliği kesin ve şaşmaz bir dönemi anlatır. Rengi ve özellikleri insandan insana değişen zaman dilimleri yaşam geçişlerinin ortamıdır. İnsanların yaradılış ve yapı özelliklerine bağlı tutum ve davranışlarıyla eğitim etkili durumları aydınlık ve karanlığın başlıca nedenidir. İnsanlık duyguları ve gerekleri savsaklanıp göz ardı edilerek içinde bulunulan ortam sorunlar yatağıdır. Günlük yaşamda pek aldırış edilmeyen tutum ve davranış özeni, varlığımız için en önemli güçlerden biridir. İnsan değeri bilmek, insanlık niteliklerinin başında gelen bir kişilik öğesidir. Ayrılıklar, karşıtlıklar, kavgalar ve daha başka nice uyumsuzluklarla uyuşmazlıklar toplumsal karanlığı artıran olumsuzluklardır. Geçici dünya dönemine değer vermeme aymazlığı insanların başlıca yanılgı ve yanlışlarının başında gelmektedir. Kırgınlıklar, dargınlıklar, sataşma ve çatışmalar bölücülük ve yıkıcılık olmaktan öte insanlık karşıtlığıdır. Anlaşma, barış, uyuşma ve birliktelik yaşam aydınlığının başarı ve mutluluğun başlıca koşullarıdır. Mutluluğu yalnız nişan, düğün, doğum ve başarılarda aramak, yaşamın değişik aşamalarında düşünmemek büyük bir yanlıştır.

Zamanın değiştirmediği, alıp götürmediği hiçbir şey yok. Ancak bu gerçeğin ayırdında olmak gerekiyor. Bırakalım başkalarını, kendimizi bile yeterince düşünüp gözettiğimizi savunmak güçtür. Çıkar ve yarar düşkünlüğü, kişisel ağırlık ve öncelik çabaları insanı küçülten davranış bozukluklarıdır. Toplumsal ilişkileri gölgeleyip karartan tutum ve davranış çirkinlikleri yaşam aydınlığının karaları, lekeleridir. İlişkilerimizde birbirimize karşı gereken özeni yeterince göstermediğimiz gerçeği hepimizi düşündürmelidir. Başkasına iyi davranmayan kendisine de iyi davranışa yaraşır değildir.

Olumlu olumsuz koşullarda ve durumlarda hepimiz için geçici bir ortam olan zaman, asla eskimiyor. “Eski zaman” nitelemesi yerine “Geçmiş zaman” daha uygun bir tanımdır. Çünkü zaman hep yenidir. Zamanı iyi kullanmak da insanların önce kendilerine, sonra birliktelik alanı ortama karşı görevleridir. Ne var ki eğitimden ekonomiye, evlilikten ölüme kadar zamanı yeterince iyi kullandığımızı savunmak olanaksız değilse de güçtür. Hatta çok güçtür. Zaman, yaşam alanımız, yaşam süremizdir. Yani, sağlıkla, başarıyla, mutlulukla, yararlılıkla geçmesi ona verilen anlamın vurgulanması, değerinin bilinmesi ve haklı yaşanmasıdır. Hem zaman bizi, hem de
biz zamanı karşılıklı eskitiyoruz. Zamanın en büyük en benzersiz yaşam değeri olduğunu asla unutmamalıyız.