Maç Berlin'de değil, Atatürk Olimpiyat Stadı'nda başlamıştı sanki… Anlaşıldı, Almanya'da yapılacak şampiyonada, iki ev
sahibi olacak. Onlar ve biz…

Kendi evinde ıslıklar ve top kayıplarıyla başlattık Almanya'yı… Sane'yi bir an unutunca, Havertz ile golü yedik. Çok erken yenik duruma düşmüştük. Moralimiz bozulmadı. Rakibin birinci bölgesinde presi çok iyi yapmaya başlayınca, oyunun ritmini ele aldık. Kanatları iyi kullanınca, Almanlar zorlanmaya başladı.

Stoperlerin oyunu kurması ve iyi pas verebilmesi büyük avantajdır. Abdülkerim, Ferdi'ye nefis top attı. Onun şutu mükemmeldi. Bu gol sinyallerini verirken, bir oyuncu kendini göstermeye başlamıştı. Kenan Yıldız… Savunulması zor ve defansı yoran görüntüsü üst düzeydi. Bayern Münih U19 takımından Juventus'a transfer olan ve bu sezon A takıma alınan Kenan için teknik direktörü Allegri “Çok iyi oyuncu” diyor. Öyle bir gol attı ki, maç Avrupa Şampiyonası içinde olsa, turnuvanın en iyi golleri arasına çoktan girerdi. Kenan böyle giderse, Türkiye önemli bir oyuncu kazanır.

Başlangıçlar problem oldu. İkinci yarının başında, golcüleri Füllkrug'u tutamadık.

Maç, hazırlık maçının ötesinde turnuva maçını andırıyordu.

Vincenzo Montella, dün akşam çıkardığı onbir ile  oynamayanların son durumunu görmek istemişti. Onlar göreve hazır olduklarını gösterdiler. Dört Dünya Kupası ve üç Avrupa Şampiyonluğu geçmişi olan bir futbol kültürüne karşı cesur futbolumuz önemliydi.

Yusuf’un penaltı golüyle maç bizim açımızdan tarihi görüntüye
bürünmüştü. Turgay Şeren'in Berlin Panteri olduğu 17 Haziran
1951 yılındaki maçın ikinci versiyonunu, Cumhuriyetimizin 100'üncü yılında yaşamamız, ayrı gurur oldu bizim için…