Bugün Cumhuriyetimizin 100 yaş manzaralarına siyasetle devam edeceğim.
Zira önceki dört yazımda anlattığım (eğitimde, ekonomide, adalette ortaya çıkan) manzaranın arkasında biraz da siyaset kurumu var.
Siyaset kurumu, ne yazık ki kendini yenileyemedi.
Türkiye Cumhuriyeti'ne yakışır bir Siyasi Partiler Yasası yapılamadı.
Siyasi partiler kendi içinde demokratikleşemedi.
Siyasi parti tüzükleri parti liderlerini “tek adam” haline getirecek şekilde yazıldı ve değiştirilmedi.
(Herhangi bir) parti lideri, koltuğu kendi isteğiyle bırakmak istemedikçe o siyasi partide lider değişimi neredeyse imkânsız!
Hala lider kültü/sultası üzerinden yürüyen bir siyasi anlayış var.
★★★
İktidar partisi AK Parti'yi uzun uzun anlatmama gerek yok.
100 yıllık Cumhuriyet'in 21 yılında onlar iktidardaydı ve ülkenin geldiği durum ortada.
2023 yılında, Cumhuriyet'in 100. yılında ekonomide, eğitimde, sağlıkta, adalette, dış politikada en derin sorunlarla baş etmeye çalışıyoruz.
100 yılın yoksulluğunu 20 (hatta son beş) yıla sığdırmayı başardılar.
Peki iktidar partisi ve Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan bu kadar başarısız olduğu halde neden sürekli seçiliyor?
Bu sorunun yanıtı da ne yazık ki siyasetin “muhalefet” ayağında.
Hiçbir siyasi parti AK Parti'ye, mevcut hiçbir siyasi lider Erdoğan'a alternatif olmayı başaramadı.
Saadet Partisi'nin, Demokrat Parti'nin, HEDEP ve TİP'in bugüne kadar iktidara alternatif olma şansı pek olmadı zaten.
Yeni kurulan İYİ Parti, Deva Partisi, Gelecek Partisi, Zafer Partisi ve Memleket Partisi de bugüne kadar iktidar yolunu açacak kadar kitleselleşemedi.
Bu durumda muhalefetin dinamosu olacak, iktidarı devralabilecek en iddialı parti olarak, 100 yıl önce bizzat Cumhuriyet'in kurucu önderleri tarafından kurulan Cumhuriyet Halk Partisi, namı diğer Halk Partisi kalıyor.
★★★
Peki CHP'deki durum ne?
Aslında benim anlatmama gerek yok. Her şey bütün çıplaklığıyla gözlerimizin önünde duruyor.
Ne yazık ki (son kurultay sürecinden de gördüğümüz gibi) siyasetteki yavanlaşma, vasatlık hali CHP'yi de esir almış.
Lider kültü/sultası CHP'yi de sarıp sarmalamış.
CHP'nin Genel Başkanı da 12 seçim yenilgisine rağmen koltuğu bırakmamak için mücadele ediyor.
Hiç şüphem yok:
CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu ve rakipleri, ülkedeki seçimleri kazanmak için, CHP'deki seçimleri kazanmak için harcadıkları enerjiyi harcasa, aynı azmi gösterse, şu anda ülkede iktidar değişmişti.
★★★
Şimdi sizden şunu rica ediyorum:
Açın tarih kitaplarını Cumhuriyet Halk Partisi'ni kuran kadrolara bir bakın.
Sadece isimlerine değil. Hayallerine, inanmışlıklarına, vizyonlarına, cesaretlerine, umutlarına ve eserlerine.
Sonra dönün şu anki CHP'nin lider kadrosuna bir bakın.
Hayalleri nedir? Vizyonları nedir? Ne kadar inanmışlar iktidar olabilme fikrine?
Ne kadar inanmışlar gelecek güzel günlere?
Ne kadar cesurlar?
Aradaki farkı mutlaka göreceksinizdir.
Halkın durumunu altyazı geçer gibi (zaten o durumu yaşayan) halka anlatmaya çalışmanın ötesine geçemeyen; Halkın karşılaştığı derin sorunlarla ilgili sadece iktidara sorular soran; Çalışanların, emekçilerin umudu olmaktan uzaklaşmış; Yeterince güvenilmeyen ve paradigmayı değiştirecek cesareti gösteremeyen bir anamuhalefet partisi kaldıkça, Cumhuriyet karşıtlığını artık saklamayan mevcut iktidar bütün beceriksizliğine karşın mutlak iktidara dönüşebilir.
★★★
Hep AK Parti için derler ya “Fabrika ayarlarına dönmeli” diye.
Asıl fabrika ayarlarına dönmesi ve değişmesi gereken parti CHP'dir.
İsimlerden bağımsız, vizyon, strateji, ideoloji gibi kavramlar üzerinden yazıyorum bunu.
Hiç şüpheniz olmasın CHP değişirse ülkede iktidar da değişir ve -ne yazık ki- CHP'de olması gereken bu değişimi 12 yılda 12 seçim kaybetmiş, ne yazık ki sağcılaşarak, halktan uzaklaşarak kurucu CHP vizyonundan uzaklaşmış lider kadrosu yapamaz!
