Fenerbahçe giden turu Zico'nun haksız yere kulübüye mahkum ettiği Semih ile geri çevirdi. F.Bahçe'nin yediği basit erken golle bütün oyun planı altüst oldu. Artık kontrollü futbol şansı kalmamıştı. Mecburen alınacak riskler, Alman takımlarının en büyük özelliği olan orta saha çeşitlemeleri ile çabuk etkili kontrtaklar için ortam hazırlayacaktı. Fenerbahçe yediği golle birlikte kısa süreli bir şok yaşadıktan sonra oyunu tamamen karşı alana yıktı.
Hem pozisyonlar buldu, hem de sayısız duran top kazandı. Ama gol gelmedi. Aslında bu etkili baskı, planlı programlı değildi. Hırs ve yüksek temponun eseriydi. Appiah sağ kulvarı bırakıp ortaya girdi. Aurelio alışılmışın dışında değişik bölgelerde ofansif girişimler yaptı. Tuncay sürekli yer değiştirdi. E.Frankfurt'un bu kadar risk karşısında hiç kontratak yapamayışı, F.Bahçe için bir şanstı. İkinci yarıya F.Bahçe yine baskı ile başladı. Fakat rakibin ilk atak girişimi golle sonuçlandı. Artık her şey çıkmaza girmişti. Yine takım olarak büyük bir hırsla maçı bırakmayıp rakibin üstüne gittiler. Tuncay'ın harika kafa golü takıma moral depoladı, ancak ilerleyen bölümde doğal olarak alışılmışın dışındaki tempodan yorgunluk meydana geldi.

EN BÜYÜK SORUN FORVETTE

Zico'nun aklına nihayet Semih geldi. Ve oyuna girdikten kısa süre sonra da enstantane bir golle Fenerbahçe'ye turu getirdi. Ben her zaman söylüyorum, "Fenerbahçe'nin en büyük sorunu forvette" diye. Kezman'ın kalitesi var, ama gücü yok. Deivid verimsiz.
Lugano ile Edu'nun yararlı transferler olmadığını defalarca söyledim. Çok az gelen rakip karşısında yalnızları oynayan Takahara'ya göbekten iki gol attırdılar. Ama Zico ne yazık ki, Semih'i görmek istemiyordu. Ama Semih, takımının çok önemli bir maçta, bundan önce birçok kez gördüğümüz gibi, kurtarıcısı oldu.
Fenerbahçeli futbolcuların ikaz edip ikinci sarı kartı unutan hakeme kırmızıyı hatırlatmaları maçın muhtemel bir tekrarını önleyen çok akılcı bir düşünceydi.