Hep kazanmak üzerine konuşuyoruz. Bir kere de kaybetmek üzerine konuşalım. Taraflar belli. Adaylar belli. Erdoğan, Kılıçdaroğlu, Muharrem İnce ve Sinan Oğan.
*
Hangisinden başlayalım? Tayyip Erdoğan’dan...
- Kaybederse ne olur? Hiçbir şey olmaz. Kaba taslak bakarsak... 21 yıllık bir iktidar, seçimle değişmiş olur. Gayet demokratik bir sonuç olarak Milli İrade’nin zafer hânesine yazılır, dünya tarafından takdirle karşılanır. Eh, 21 yıldır iktidarın verdiği hizmetler ve bıraktığı eserler de Türk Milleti’nin yanına kâr kalır... İşte o kadar. Giden ağam, gelen paşam.
*
Kılıçdaroğlu kaybederse ne olur? Eyvah. Her şeyden evvel, mağlubiyetin suçlusu aranır. O cenahta tatsız tartışmalar başlar. Bütün ittifaklar ihtilafa dönüşür. CHP yeni bir lider arayışına geçer. HDP değil ama PKK fena sarsılır.
.....
Başka? Mansur Bey ve İmamoğlu, pirince giderken evdeki bulgurdan da olur. Cumhurbaşkanı yardımcılıkları suya düştüğü gibi, marttaki belediye seçimleri de tehlikeye girer.
.....
Başka? Daha bir sürü şey ama söylemeye dilim varmıyor. Bu kadarı zaten yetiyor.
*
Muharrem İnce kaybederse ne olur? Hiçbir şey olmaz. Belli ki o, Türk Siyaseti’nin alnına yazılmıştır. Bir gün yine bir yerden fırlayıp çıkar. Sinan Oğan? O iyi bir antrenman yapmış olur. Geleceğin parlak bir siyasetçisi olarak yelpazede mutlaka yerini alır.
*
Peki ya AB ve ABD? Kaybederlerse ne olur? Onlar yüzsüzdür. Zahir-i hâle bakıp onları Erdoğancı oldu zannedebilirsiniz. Ne münasebet. Türkiye karşıtlığı onlarda sinsi olarak aynen devam eder... Tabii büyük Atatürk’ün “Yurtta sulh cihanda sulh” sözüne yeni 100 yılda racon kesme görevi, yine Sırrı Süreyya Önder’e kalır... Olacak o kadar.
Not: Bir de şu var. Unutmayın. Kılıçdaroğlu kaybederse çok üzüleceğiz. 300 milyar dolarımız kaynayacak.
