Yaşar Kemal “boşuna kan akıyor” diyor ama dinleyen kim?
İki tarafın da gözü dönmüş durumda.
Ahmet Türk gibi bir insana yumruk atılır mı? Kürt sorunu çözülecekse ancak Ahmet Türk türündeki olgun siyasetçilerle çözülecek.
Onlar da çekildi mi, geriye ne kalacak?
* * *
Terör’ün korkunç yüzü bir yana, daha da ürpertici tarafı çocukların kullanılması’dır.
Dağdakiler şöyle dursun, şehirlere bakınız. Sokak hareketlerini bir eğlence haline getiren bu çocukların içinde siyasetçi çocukları var mı acaba? Taş atan, taş attığı için cop yiyen, bibergazı yutan bu çocukların içinde sahiden siyasetçi çocukları var mı?

Zannetmem.
Verdiğimiz şehitlerin içinde general çocukları nasıl yok ise, sokaktaki Nevruz çatışmalarının içinde de herhalde (yerel) siyasetçi çocukları yok.
Aman olmasın.
Hiç kimsenin çocuğu oralarda zaten olmasın.
* * *
Bir taraftan mücadele, bir taraftan müzakere, isterse 30 yıl daha sürsün beyler, Kürt Sorunu ister çözülsün ister çözülmesin. Biz bu üzüntü ile birlikte yaşamaya alıştık zaten. Çaresiz bir derde düştük.
Ne yapayım? Politika üretemeyen çapsız müzakerecilere çattık.
Ama en gücüme giden şey, çocukların kullanılması’dır.
Bunu bir türlü kabul edemiyorum.
Unutmayın.
Biz Türkler ve Kürtler, Kurtuluş Savaşı’nda bile çocukları asla öne çıkarmayıp hep arkalarda sakladık. Şimdi nedir bu halimiz?