Yıllarca kadın üzerinden siyaset yaptığımız yetmedi, şimdi de çocuk üzerinden siyaset...
E öyle olunca da çocuk üzerinden muhalefet.
Ne yapsınlar?
- Mecburiyet.
* * *
Başlangıç noktasını hatırlar mısınız?
Sevgili okuyucular, din üzerinden siyaset yapmakla, din üzerinden muhalefet yapmak arasında hiçbir fark yok. Sizi o mindere çektiler mi, yandınız demektir.
Sırf din değil, ardından dil, müzik, şiir, edebiyat, mutfak, giyim-kuşam, hepsi sıraya geçer. Hayat biçimi tartışılır mı yahu?

E madem oyuna geldiniz, tartışacaksınız.
- Mecburiyetten.
Maalesef...
Tartıştıkça da kaybedeceksiniz.
* * *
Kadının başörtüsünü hallettik, şimdi çocuğun okuluna geldik. Peki ama, “Öğretim değil, eğitim” diyenlere nasıl itiraz edeceksiniz? İmam Hatipler üzerinden mi? Yine yandınız. Din Karşıtı’ymış gibi görünmekten korkup tam kaçarken, arabayı yine çarptınız. Pardon, siz çarpmadınız, tekere taş koydular. Ama bu kaçıncı? Yeter beyim.
* * *
Bir mesele daha var.
Çoğunluğun tahakkümü, en haklı şikayetiniz iken, mecliste bu sefer de azınlığın tahakkümü gibi tuhaf bir kavram doğarsa, elinizdeki en önemli malzemeyi kaybetmiş olursunuz...
Bu noktaya dikkat... Savunmada açık veriyorsunuz.