Bütün mesele... “Başarısızlıkla biterse?” Evet ama... Hissetmezsiniz ki... Silahlar patlamadığı müddetçe, kimsenin şikayeti olmaz. Aradan 10 yıl bile geçse iyi gidiyor deyip hâlâ ileri bakarsınız. “Başarısızlıkla bittiğini” söyleyemezsiniz. 90 dakikalık maç değil ki bu... Sabaha kadar devam.

*

Başarısızlık ancak şimdi olursa olur. Mesela örgütün tepesi atar, yarı yoldan geri döner, tekrar eylemlere başlar, karakolları basar, okulları yakar, Allah korusun tekrar kan akar. Ve süreç biter. O zaman dersiniz ki: - Başarısızlıkla bitti. Fiyasko. Fakat bunlar olmayıp da, sessizce çekilmişlerse, silahlar patlamıyorsa “sonu ne olur”un cevabı yoktur. Ucu açık.

*

Habur rezaletini hatırlayınız. Derhal düğmeye basıldı. Ve süreç durdu. Durduruldu. İşte başarısızlıkla biten odur. Daha başlamadan biten. Şimdi de bir kaza bela olursa ve (Dün Hatay’daki vahşet gibi sabotajlar hariç) çatışmalar tekrar başlarsa ‘başarısızlıkla bitti’ işte o zaman denir. Ama durum öyle değil ki. Bunlar gelmiyorlar. Gidiyorlar. Türkiye’den uzaklaşıyorlar. Zamanın Ruhu’nu da beraberlerinde alıp götürüyorlar.

*

Silahlar bir daha patlamadığı müddetçe, herkes memnun. - Peki sonu? Neyin sonu? Bunun sonu yok ki... Sadece bekleyiş var. Beklerken de elbet bir takım alışverişler olacak. Sürekli olacak... Az olacak, çok olacak... Tatmin edilenler olacak, edilmeyenler olacak. Ama bitti denmeyecek. Hele başarısızlıkla bitti hiç denmeyecek. Çünkü çatışmasızlık, her türlü arızayı örtecek. Hatay’daki vahşet sanırım başka bir olay. Nasıl bir bölgede yaşadığımızı unutmayalım.