Komşu Yunanistan’a bakın.
Yüzde 20’yi bulan parti yok.
Koalisyon bile yürümez. Yakında bir seçim daha... Olmadı, bir daha.
Ne fayda?
* * *
Komşumuz sırf istikrarını değil, istiklalini de kaybetti.
Yabancı ülkelerin güdümüne girdi.
Görüyor musunuz?
Dünya kadar para verip aldığı silahlar, onu kurtaramıyor. Üstelik silahsız güçlere teslim oluyor.
* * *
Bu durum, bizi memnun mu eder?
Asla.

Türkiye, eski kırgınlıklarını bir kenara bırakmış ve Yunanistan’a elini çoktan uzatmıştır.
Kurtuluş Savaşı’ndaki o Eski Düşmanımız, şimdi bizim dostumuzdur.
Türkiye her zaman herkesin karagün dostu’dur. Bu ayrı bir konu.
* * *
Ben asıl şuraya gelmek istiyorum.
Kolu kanadı kırılmış şu Yunanistan, nasıl oluyor da Avrupa Birliği yolunda, bizi engelleyebiliyor?
Duruma hâlâ Rum Lobisi mi hakim, yoksa AB mi çok aciz?
Gelelim Ermenistan’a. Orada da seçim vardı ya, aklıma oradan geldi.
Diaspora dünyayı parmağında mı oynatıyor? Tamam da, komşu Ermenistan, önce Rus Mandası’ndan kurtulsun. Çünkü hayatın böylesi, soykırım’dan daha acıdır... Soruyorum:
Diaspora’nın umurunda mı bu?
* * *
Bir de Fransa’ya selam yollayalım.
Fransa, Sarkozy’nin on paralık hayrını görmemişti. Şimdi gelen Sosyalist Başkan, birkaç çivi çaksa bile kârdır ama Fransa öyle tembelleşmiş ki onu yerinden oynatıp kaldırmak çok zor.
İtalya’nın, İspanya’nın, Portekiz’in falan zaten maşallahı var.
Bütün bunlara bakıp, yazıyı iki kelimeyle özetliyorum:
Halimize şükür.