OYUNUN başındaki Tutku, Barış Özcan, Bekir, Bajramovic ve Lang'li "full beyaz" Telekom beşi, mücadeleye yatkın, defansif bir beş gibi görünüyordu. Halbuki sadece savunma iyiydi ve bu beşin sahip olduğu ofansif yaratıcılık da iyi savunmanın getirisiyle açığa çıkıyordu. Ve sonuç: 31 -16'lık Telekom farkı.
Ama bu güzel örneğin ardından daha birkaç dakika geçmeden yine o bilindik savunma zaafiyetleri,    oyundan anlamsız ve bir garip düşüş... İşte henüz 12. dakikada 18 sayı öne geçtikten sonra, kalan sekiz dakikada yenen 29 sayı, yani 29-10'luk seri, Türk Telekom'un yıllardan bu yana üstesinden gelemediği "kronik" rahatsızlığı olan oyun içi istikrarsızlığın ve de savunma özrünün çarpıcı bir örneğiydi. İkinci yarının başında ise Telekom, yıllara yayılmış bu kısır döngünün aksini de ispat edebileceğini kanıtladı adeta... Bu bölümdeki 16-2'lik seri sonrası oluşan beklentileri yalanladılar. Beşiktaş'ın ikinci kez geri dönüşünü engelleyen sebep ise Bajramovic, Tutku ve Bekir üçlüsünün üstlendikleri yeni fonksiyonlarıydı. Özelikle Bajramovic, pota altında ezelden beridir eksik olan defansif direnci sağlamakla birlikte, hücumda da dış tehdit unsuru olabilmesi itibarıyla fark yaratmış... VVright'ın sakatlığı ve VVinston'ın şölenlisi sonrası verimsiz Blaknev'nin de pasiflze edilmesiyle Telekom da taşlar yerine oturur gibi olmuş... Tutku, oyunun tek hakimi olduğu gerçeği iyice keskinleşince, Bekir, VVinston'ın gidişiyle rahatlayınca, Serkan kenardan gelip katkı vermeye alışınca, Lang ve Asım da bu düzene kolayca ayak uydurabiliyor... Kısacası, Telekom sahada beyazlarla oynarken, işler de bir o kadar aydınlık!.. Beşiktaş'a gelince... Siyah-Beyazlılar'ın, Chatman'sız kolu kanadı kırıktı... Tüm cephaneyi ikinci çeyrekte harcadılar, Mehmet Yağmur ve Haluk Yıldırım'ın olağanüstü gayretine rağmen ikinci çeyrekteki mucizevi geri dönüşü ikinci yarıda tekrarlayamadılar.