Umut ileride, Burak sağda, Arda solda... Böyle başlasa da yer değiştirerek oynadı bu ileri üçlü. Umut'un ofansif yönünden çok takımın orta sahasına kazandırdığı defansif direnç daha kıymetliydi. Rakibin boşluklarına sızma girişimlerinde de istediği toplar gelmedi.
Umut'un halinden en iyi Burak anlamalıydı oysa. Selçuk İnan'dan aldığı ara paslarla bitti denilen kariyerinde geri dönüş yapmış bir futbol ikonu olarak Umut Bulut'a aynı pasları yuvarlayamadı!
Kalemizde ilk tehlikeyi tek pasla oyunu soğuturken antrenmandaki 5'e 2'den daha kolay bir anda Sabri'nin pas hatasında yaşadık.
Maç işte bu iki defomuz arasında gitti geldi aslında.

EKİCİ-ALABA FARKI
Doğru paslaşsak maçı ilk yarıda koparırdık, pas hatalarımızı değerlendirecek kalitede rakip olsaydı erken kopardık. Biz maça tutunduk. Baskı altında kontrolü yitirmememiz iyi tarafımızdı.
Sakinlikle baygınlığı karıştırdığımız da olmadı değil!
Paslarımızda topu canlı tutamadık. Baygın yuvarladık topu çimin üzerinde. Biraz canlandırdığımızda da Burak Yılmaz ve Yekta Kurtuluş ile tehlikeli şutlar çıkardık rakip kaleye. Baskı altındayken topu yere indirebilsek, topa sahip olup kontrolü onlara bırakmasak ve paslaşmalarda her daim dinamik kalsak zaten gruplarda Play-Off kovalayan taraf olmazdık.
B.Münih II'den takım arkadaşı David Alaba'nın Avusturya adına sahada, Mehmet Ekici'nin bizim yedek kulübesinde olması iki takım arasındaki kalite farkını en iyi ortaya koyan karşılaştırmaydı. Bu kaliteyi yansıtamadık. Fakat en iyi olmasak da ikinciliği yakalarız. Defolarımızı da düzeltirsek Euro 2012'deyiz!