Kağıt üzerinde de sahada da maç zor gözüküyordu.... Rakip son 12 maçta 2 kez kaybeden, Trabzonspor'u deplasmanda yenip, Fenerbahçe'den 1 puan alan Sivas'tı. Üstelik maça taraftarların gönderdikleri motivasyon mektupları, hocasının "Bize kim nasıl davranıyorsa karşılığını da alacak" tadındaki açıklamaları, sosyal medyadan yapılan futbolculuk zamanına ilişkin göndermelerle hazırlanmışlardı. Oysa Galatasaray'dan daha tehlikelisi varsa o da mayıs ayına girmiş Galatasaray'dır! Dün de öyle oldu... Önce kadın futbol takımının maçını izleyip, şampiyonluğuna tanıklık eden takım, akşam kendi üzerine düşeni yapmak için sahadaydı. Oyuna full konsantrasyonla başlayıp, açılan skora rağmen maç boyunca bundan bir adım geri atmadılar. Aslında Sivas, Fenerbahçe maçında olduğu gibi bekleyen ve topu rakibine bırakan bir sistemle sahadaydı. Bu taktik, skoru aldıktan sonra vites düşüren Fenerbahçe karşısında işe yaramıştı ancak Galatasaray gibi oyunuyla ezen bir takım için bulunmaz bir nimetti!

ZİYECH FARK YARATTI

Nefes kesen şampiyonluk yarışına rağmen sakinliği bir oyun tarzına dönüştüren Sarı Kırmızılılar, hem topu istediği gibi çevirdi hem de Barış Alper, Torreira, Mertens ve Ziyech'in sıra dışı oyunuyla sahanın mutlak hakimi oldu. Gerçi sahada kötü yoktu... Hal böyle olunca da ortaya hem 6-1 gibi beklenmeyen bir skor hem de tadı damakta bırakan bir futbol çıktı. Galatasaray rekorları kıra kıra sezonun son 3 haftasına geldi... Dile kolay 35 haftada 96 puan ve +64 averaj! Bu güçlü tabloyu öyle saha dışı faktörlere açıklamaya kalkmak hem Okan Buruk ve öğrencilerinin emeğine hem de futbola ihanet olur...