Hepimize bir çile ip verilmiş. Sözlerimiz birinci, davranışlarımız ikinci mil... Çocukken sabiyiz hepimiz… Bebekken melek gibiyiz… Ama biraz büyüyüp büluğ çağına geldiğimizde yavaş yavaş başlıyoruz örmeye… Ördüğümüz bizim hayatımız… Ve bazen neşe bazen keder ile geçip gitse de çile dolu bir hayat… Öncesinde bu çile ipin kıymeti, nasıl işleneceği ve meydana çıkan işten hesaba çekileceğimiz, bunun bir oyun olmadığı, ciddiye almak gerektiği, hata yaparsak nasıl düzelteceğimiz, kimleri model almamız gerektiği öğretildiyse örme konusunda çok şanslıyız demektir. Yoksa birbirine karışan ip yumağını düzeltip işleyecek hâle getirmek, nasıl işleyeceğimizi öğrenmek, model bulmak her geçen gün daha da zor olacaktır.

Tövbelerimiz ve özür dilemelerimiz yanlış örmeleri sökme yöntemimiz. Hanımlar iyi bilir ki çok sökülen ip bir zaman sonra inceldikçe incelir ve bir süre sonra kopuverir. Peki bunun çözümü var mıdır? Vardır ve çözümü bellidir. Kopan ipleri bağlayıp işlemeye devam etmek. Yeter ki önümüzdeki öreceğimiz hayat modeli model doğru olsun. O yüzden kimlerin hayatını kendimize rehber edindiğimiz çok önemli. Ta ki bize verilen çile ipi bitene kadar. Bir gün bir bakmışız ipin sonu gelmiş. Ne söküp yeniden başlamaya ne de model aramaya vakit var. Söz ve davranışlarımızla işlediğimiz geçmişimiz orada öylece bize bakıyor. Kimi muntazam, güzel işler başarmış. Kimi hayatı ne güzel örneklerle örmüş… Kimi başlamış başlamış hep yarıda bırakmış. Kimi çok yıpranmış ama ortaya bir şeyler çıkarmış. Kimi de çile yumağını karman çorman edip fırlatmış. Bu dünya hepimiz için bir çilehane ise o çile ip öyle veya böyle bitecekse, ne zaman biteceğini bilmiyorsak, başkasının değil kendi işlediğimiz işlerden sorumluysak bu işi ciddiye alıp modeli önümüzden hiç ayırmadan, sözlerimiz ve davranışlarımız uyumlu bir şekilde elimizden gelenin en iyisini ortaya koymak boynumuzun borcu. Ne mutlu hayatını doğru örenlere…

     İlknur Şahin

ŞİİR

     ENVER ÂBİ

Şimdi olsaydı keşke, kalpler atardı başka,

Sohbetinde olanlar, hemen gelirdi aşka.

Önceleri odunduk, yontuldukça yontulduk,

Sohbet ve hizmetlerde, düzgün bir adam olduk.

Hocamızdan nakleder, büyüklerden bahseder,

Derdi ile gelenler, dertsiz olarak gider.

Emeği çoktur bize, aşk verir sinemize,

Dâvasını güdersek, şefaat eder bize.

Enver âbi okunur, Enver âbi yaşanır,

Hâlleriyle hâllenen, melekliği kazanır.

O, bir Allah dostudur, ab-ı hayat suyudur,

Muhabbetinden içen, ahirette kurtulur.

Bilmedik kıymetini, hasreti yaktı bizi,

Mücahit Abimize, emanet etti bizi.

Hem sevin hem sevilin, kıymetinizi bilin,

Budur der nasihatim, gıybetiyse terk edin.

Sözlerim kâfi gelmez, methine gücüm yetmez,

Sen onu içinden sev! Himmeti hiç tükenmez.

Garîbî, nokta koysun, gözüne yaşlar dolsun,

Kalbimizde aşkı var, Rabbimize hamdolsun!

     (Garîbî)

          HASRETİM

Ey Efendim, hasretinizle tükendim

Bin canım olsa, seve seve verirdim.

Sizi buldum, kendime geldim.

Teslim oldum huzura erdim,

On yıl oldu sizden ayrılalı

Geçmiyor zaman saatler durdu, yürekler ise yaralı.

Varlığınız bir servetti, kıymetin bilene

Hayatta olsaydınız sürur olurdu gönüllere…

Büyükler ölmez, kalplerde yaşar,

Sizi her andıkta, gözlerde yaşlar.

Huzur dolardı kalpler, bizi bizden alırdı

Doyum olmayan sohbetlerinizle, içten bakışlar.

Gelir mi cihana sizin gibi yüce gönüllüsü?

Gariplerin sığınağı, biricik Ağabeyi,

Kelâmınız güneş idi, gönülleri ısıtan

Yediden yetmişe herkesin sevgilisi…

"Enver Abisiz" dünya bizlere yalan oldu,

 Gelen günler, geçen günlerden hep acı dolu,

Himmet edin efendim bırakmayın bizleri

 Dünyaya yayılsın Ehl-i sünnetin yolu

     Müberra Önder-Kahramanmaraş