Sultan I. Ahmed, iyi tahsil görmüş, münevver ve azimli bir hükümdardı. Şahsi iptila ve zaaflardan uzaktı. Osmanlı padişahlarının çoğu gibi zekâsı erken inkişaf etmişti. Çocuk yaşta tahta çıktığı hâlde, işini büyük bir kabiliyet ve dirayetle yerine getirdi.

 

Hayret edilecek bir şekilde idare işlerini kavrayıp takip eder; işi ehline vermeye çalışır; maiyetindekileri yönlendirir ve kontrol ederdi. Tahta çıkar çıkmaz saraydaki hanımlarla babaannesi Safiye Sultan’ı eski saraya göndermiş; kadınların siyasete nüfuzuna müsaade etmemiştir.

 

Bostanzade Yahya Efendi der ki: “Uzun boylu, sevimli, gülüşü ışık saçan, beyaz değirmi yüzlü, derviş tabiatlı padişahımız adalet ve şeriat üzeredir. Ataları gibi hayır işlemeyi sever. Âlimleri el üstünde tutar. Merasimlerde âlimlere ayağa kalkar.

 

Yürüyüşü bile bir padişaha yakışacak şekildedir. Sözleri ölçülü ve nüktelidir. Şakada v ...