Çok değil, 43 gün önce, bu statta hayallerimizi çalmıştı Dinamo Kiev. Ama o derenin altından kısa sürede çok sular aktı. Jesus takımı tanıdı, oyuncular hocayı anladı, takviyeler yapıldı, başka bir şey oynamaya başladı Fenerbahçe. Ne demişti hoca, “Dinamo Kiev maçı boğazımda düğüm gibi…” O düğümü çözme fırsatı Fenerbahçe’nin ayağına geldi. Tribünler tıklım tıklım, Jesus en az oyuncuları kadar hazır, Kadıköy’de bir zafer gecesi için ortam mükemmel. Ama o da nesi, Ukraynalı oyuncular Rus cephesinde sanki!

Nasıl da sevinmiştik

Mircea Zelenski (!) oyuncularını nasıl hazırladıysa maça, ilk düdükle beraber barbarca bir saldırı başlattı Dinamo. Ayağa basma, dirsek atma, aşile tekme temalı oyun Macar hakemin de desteğiyle uzun süre devam ederken, galibiyetten ziyade oyuncularımızın maçı tek parça bitirmesine odaklandık. Yılmayan oyuncularımızla umutlandık. Nefes aldırmayan presle coştuk. Sağı King, Alioski ve Peres’le kapatmıştık ki, Dinamo zaten soluna dönemedi bile. Ve bir duran toptan gol geldi. Düğüm çözülmüştü işte.

Pisi pisine gidecekti

Gole kadar yerden kaldırmayan ve kalkmayan Dinamo’nun oyuna ortak olma çabalarını sahada koşan, tribünde coşan, kenarda takımıyla bir bütün olan hocasıyla boğuyordu Fenerbahçe. Bu tempo, bu oyun ikinci bir golü fazlasıyla hak ediyordu ama bir türlü olmadı. Bir de üzerine pis bir gol yedik ki, sormayın gitsin. Macar hakemin adaletsizliğine mi, Lucescu ve öğrencilerinin pisliğine mi kızacaktık. Böyle bitmemeliydi. Bitmedi de! Jesus’un sahaya sürdüğü Michy Batshuayi altın vuruşla gecenin kahramanı oldu. Hak ettiğimiz galibiyeti, söke söke, hakemi de yenerek aldık.

Maçın adamı: Michy Batshuayi