Bir kimsenin dünya ticareti, ahiret ticaretine mani oluyorsa, bu kimse bedbahttır. Bir çömlek almak için, altın kupa verene ne denir? Dünya saksı parçası gibidir. Hem kıymetsizdir, hem de çabuk kırılır. Ahiret ise altın kupa gibidir ve çok değerlidir. Ahiret nimetleri sonsuzdur, kırılmaz, kaybolmaz ve çalınmaz...

Dünya ticaretinin ahirete yaraması lazımdır. Cehenneme sürüklememesi için çok dikkat etmelidir. İnsanın sermayesi, dini ve ahiretidir. Bu sermayeyi kaptırmamak için çok uyanık olmak lazımdır. Bunun için her sabah şöyle niyet etmelidir: "Yâ Rabbî! Kendimin evlatlarımın ve ailemin rızkını helalinden kazanmak, onları kimseye muhtaç bırakmamak; rahatça ibadet edebilmek için çalışmaya gidiyorum..."

O gün Müslümanlara iyilik, yardım ve nasihat, emri-mâruf, nehyi münker yapmayı kalbinden geçirmelidir. Böyle niyet eden bir tüccar bir memur, bir işçi niyetine göre hareket ettikçe sevap kazanır. Onun her işi ibadet olur. Dünyada kazandığı şeyler de artısı olur...

Herkes şunu düşünmelidir: Binlerce insan çalışmayacak olursa, kendisinin bir gün bile yaşayamayacağını düşünmelidir... Mesela; çiftçi, fırıncı, dokumacı, demirci, iplikçi ve daha nice sanatkârlar hep onun için çalışıyor. O hepsine muhtaçtır herkes onun için çalışır çaba sarf ederken onun boş oturması, kimseye faydalı olmaması doğru olur mu?

Bu dünyada herkes yolcudur, geldik gidiyoruz. Yolcuların birbirlerine yardım etmesi, el ele vermeleri, kardeş gibi olmaları lazımdır. Her Müslüman böyle düşünmelidir. Vazifesine başlarken, "Müslüman kardeşlerime yardım etmek, onları rahat ettirmek için çalışacağım. Din kardeşlerim benim işimi gördükleri gibi ben de, onlara hizmet edeceğim" diye düşünmelidir.

Muhammed Masum Hazretleri buyurdu ki:

"Kendinin ve çoluk çocuğunun nafakasını helalden kazanmak için çalışmak farzdır. Bunun için, ticaret, sanat yapmak lazımdır. Selef-i  Salihîn hep böyle çalışıp kazanırlardı."

***

Dünya işleri ahiret için çalışmaya mani olmamalıdır. Münafikun suresi 9'uncu âyet-i kerimesinde mealen, "mallarınız ve çocuklarınız Allahü teâlâyı hatırlamanıza mani olmasın!" buyuruldu.

Çalışıp da tevekkül etmek, bir yere çekilip ibadet yapmaktan hayırlıdır... İslâm büyükleri, kendi nafakalarını kendileri kazanırlardı. Başkasının eline bakmayı uygun görmezlerdi. Peygamberler de kendi nafakalarını kendileri kazanmışlardır.

İlk olarak kumaş dokuyan Âdem aleyhisselâmdır. Din düşmanları, ilk insanların ot ile yaprak ile örtündüklerini mağarada yaşadıklarını yazıyorlar. Fakat bu yazıların hiçbir vesikası yoktur, yalandır.

Nuh aleyhisselâm marangozluk, Salih aleyhisselâm çantacılık yapardı. Peygamberlerin çoğu çobanlık yapmıştır. İsa Aleyhisselâm kunduracılık yapardı. 

Resulullah Efendimiz aleyhisselâm ticaretle meşgul olmuştur.

Bir kimsenin, dinine, imanına zarar gelmeyecek, herhangi bir işte çalışması caizdir. Yusuf aleyhisselâm peygamber olduğu halde, insanların sıkıntıda olduğunu görünce zamanın hükûmet reisine giderek vazife istedi. Böylece, insanlara hizmet etti. İnsanlara hizmet edebilmek için, herkes kendine düşenleri yapmaktan geri kalmamalıdır...