Galibiyet kimseyi aldatmasın, giyotinin ucundaki hoca, şimdiden söylüyorum Okan Buruk!
Her maç final stresi mi olur?
Maalesef! Galatasaray’ın oturmayan oyunundan dolayı stres hiç bitmiyor. Ne önde baskı yapabiliyor ne de kanatları etkili kullanabiliyor. Özellikle Kerem ayakta zor duruyor. “Disiplin” deseniz yerlerde. Abdülkerim’in takımı eksik bırakan hâli her şeyi özetliyor. Yazık!
İlk yarıda Sagal’ın şok golüne karşılık yorgun mermi gibi 5’i çerçeveyi bulan 9 şuttan Gomis’in şans ve Seferovic’in şutunda Kitsiou’ya çarpıp ağları bulan gollerini çıkarın seyreyleyin Galatasaray’ın hâlini.
Ah vah! Kaçan penaltı mı, şaibeli!

Torreira ne oynuyor?
Her şeyin orijinali makbul ne zor şey bu durumda Fatih Terim’in kopyası gibi kulübede yaşamak. Tam 4 nesil önceki Terim’in teknik adamlık usulü ile bugünkü Galatasaray yönetilebilir mi hiç, yönetilemez ama gel de anlat bunu sarı kırmızılıların şampiyon (!) hocasına.
İstatistiklere vursanız sahanın en çalışkanı Torreira ama bal yapmayan arı, öne taşıdığı tek top olmadığı gibi geriden oyun kurduğu da yok. Gerçi o görevi Oliveiria mı yapmalıydı yoksa Torreira mı, bence ilki.  
Oysa Galatasaray’ın kadro zenginliği; Öcal Uluç ağabeyin tespiti ile “2000’lerin Rüya Takımı gibi renkli, heyecanlı, coşkulu, tutkulu” ama dünkü Gaziantep maçı da gösterdi ki o “Rüya Takım” el freni çekilmiş yarış arabası gibi.

Bulut fırsat tepti

Sebep, Galatasaray’ın “gol” olup rakip filelere yağmur gibi yağmasına yetmeyen ustanın marifeti!
Okan Hoca kendine iyilik yapmak istiyorsa yolun başındayken aynaya bakıp, “Bu ben miyim?” diye sormalı.
Gerçeklerle bugünden yüzleşemezse “mükemmellik” adına hedeflediği değişim, gelişim ve ilerleme hayal olur.
Erol Bulut en beğendiğim hocalardan ne var ki şaşırttı beni dün. Galatasaray’ı 11’e 10 yakalamışken üstüne gidemedi.

MAÇIN ADAMI: Sacha Boey