14 Mayıs, yenilginin ilk kıvılcımıydı.

28 Mayıs ise hezimetin ateşi.

Büyük yangından çıkan CHP’de…

Geride ne kaldı, küllerden başka?

Keder, itilmişlik, pişmanlık…

Ve de kapışılamayan koltuk.

     ***

Değişim rüzgârı sardı herkesi.

Bay Kemal’in yanında olanlar da,

Muhalifler de esintiye kapıldılar.

Terk-i diyar eylediler.

Seçimin faturasını ona çıkardılar.

Daha sonra?

Rüzgâr fırtınaya dönüştü.

İsimler, formüller havada uçuştu.

Ağır abiler, akıl hocalığına soyundu.

Emanetçiler türedi.

Fırsatçılar ortaya döküldü.

Ama bir Allah’ın kulu da çıkıp,

“Ben adayım” deme cüretini gösteremedi.

Serok Ahmet’in, Neoliberal Ali’nin,

Bilge insan Temel’in ve Uyanık Uysal’ın,

Hapur hupur yediği, talan edilen Halil İbrahim sofrasında ...