Hak teâlâ çağırıp hem Cibrîl-i emîn'i, Sorunca "Nasıl yaptın sen vahiy teblîğini?" Der ki: "Bana yâ Rabbî, ne vahyettinse eğer, Harfiyyen Resullere ilettim birer birer." O zaman "Yâ Nuh" diye, çağırır cenab-ı Hak, Huzûr-u ilâhîye gelir o, çok korkarak. Sual eder ki: "Yâ Nuh, Cebrâil şöyle der ki, Sana suhuf indirmiş, doğru mudur dediği?" Arz eder ki: "Yâ Rabbî, doğrudur, öyle evet." Buyurur ki: "Kavminle ne iş gördün, beyan et." Der ki: "Gece ve gündüz, yaptım ben teblîğimi, Lâkin yalanladılar onlar nübüvvetimi." O zaman, "Ey Nuh kavmi" diye nidâ edilir, Onlar, grup hâlinde huzûra getirilir. Hak teâlâ onlara sorar ki: "Ey Nuh kavmi, Nuh tebliğ eyledi mi size benim vahyimi?" Onlar inkâr ederek derler ki: "Hayır, yalan, Bir şey tebliğ etmedi o bize hiçbir zaman." Onlar böyle deyince, o zaman Nuh Nebî'ye, Sual eder Rabbimiz "Şâhidin var mı?" diye. Arz eder ki: "Yâ Rabbî, son Resulün Muhammed, Senin habîbindir ki, şâhidim Odur elbet." Rabbimiz, hakîkati bildiği hâlde yine, Şöyle sual buyurur Sevgili Habîbine: "Yâ Muhammed, Nuh der ki, ben yaptım teblîğimi, Seni de şâhit tutar, doğru mudur, değil mi?" O da, "Hûd sûresi"nde, yirmibeşinci âyet, Var ki, buna cevaben, onu eder tilâvet. O âyette, meâlen buyurulur ki zîra: (Biz Peygamber gönderdik Nuh'u o insanlara. Onları korkutarak, dedi ki o nihayet: "Allah'tan başkasına etmeyiniz ibadet.") O zaman buyurur ki bu kavme cenab- Hak: "Cehennem azabına siz oldunuz müstehak." Ne "Hesap" olunurlar, ne de "Mîzan" yapılır, Topyekûn hepsi birden, "Cehennem"e atılır. Bunlardan daha sonra, "Âd kavmi nerededir?" Diye, Allah katından bir nidâ daha gelir. "Hûd aleyhisselâm"ın kavmidir ki bunlar da, Yine aynı hususlar sorulur bunlara da. Peygamber Efendimiz yine eder şehâdet, Onlar da "Cehennem"e atılırlar nihayet. Sonra Hak teâlâdan bir nidâ daha gelir, "Sâlih Peygamber" ile kavmi dâvet edilir. O, "Semûd kavmi"dir ki, onlar da inkâr eder, Derler: "Teblîğ etmedi bize Sâlih Peygamber." Nuh ve Hûd kavmi gibi, "Semud kavmi"ne dahi, Hak olur neticede bir azâb-ı ilâhî.