"Âhiret derdi" "Ahmed-i Yesevî"nin tesirliydi sözleri, Hidâyete getirdi binlerle kimseleri. Bir eseri vardı ki, "Dîvân-ı hikmet" diye, Doludur, insanlara öğüt nasîhat ile. Bir yerde buyurur ki: (Korkunuz, sakınınız! "Dünyâ adamları"yle yakınlık kurmayınız. Dünyâ malı, geçici, hem de aldatıcıdır. Bugün senin ise de, yarın başkasınındır. Aklı olan, buna hiç gönül vermez velhâsıl. "Âhiret derdi" ile dertlenmiştir o asıl. Bu dert, onun öyle çok sarmıştır ki içini, Düşünür gece gündüz "Cehennem ateşi"ni. Günâh ve kusurları, "Dağ gibi" gelir ona. Bu yüzden boynu bükük, mahcûbdur Allahına. Rabbinin dergâhında, affa kavuşmak için, Gece sessizliğinde, ağlar hep için için.) Bir yerde buyurdu ki: (Allahtan başkasını, Kalbinizden atarak, silin gönül pasını. Dînin emirlerini, öğrenip ince ince, Yapın her işinizi, bu esas mûcibince. Dînini öğrenmeden, "Tasavvuf"la uğraşan, Kimsenin îmânını, gizlice çalar şeytân. Bâzı hârikulâde halleri görülse de, Hakîrdir, zîrâ onlar "İstidrâc"dır hepsi de. "Evliyâ" zannetse de kendisini o kişi, Hiç mûteber değildir indallah hiçbir işi. Eğer İslâmiyeti bilmezse bir müslümân, Dünyâ ve âhirette, görür çok zarar, ziyân.) Yine o buyurdu ki: (Dinleyin ey insanlar! Gönüller kararıyor, işlendikçe günâhlar. Bu günâh kirlerinin temizlemesi için, Çok tövbe etmelidir, yolu budur bu işin. "Allahın rızâsı"nı gözetin ki her zaman, Ancak böyle kurtulur âhirette müslümân. Sakın "Mal"a ve "Mülk"e gönül bağlamayın ki, Elden çıkar sonunda, değildir çünkü bâkî. Malının çokluğuyla, ahmaklar mağrur olur. Onlar, iki cihânda bulamaz rahat, huzûr. Kâfir de olsa bile, sakının "Kalp kırmak"tan. Zîrâ daha günâhtır bu, Kâbe'yi yıkmaktan. Resûlün sünnetidir, gariplere merhamet. Garip sevindirmeye ediniz sa'y-ü gayret. Görürseniz zavallı, gönlü kırık birini, Derdine merhem olup, ferahlatın kalbini. Zîrâ siz, bu dünyâda merhamet ederseniz, Size de, mahşer günü şefkat eder Rabbimiz.