Kötü huyların en fenası!.. Hâdimî hazretleri "Kötü ahlâk" bâbında, Şöyle buyurmaktadır, "Berîka" kitabında: Kötü huy ve ahlâkın en meşhur olanları, "Kırk" olup, anlatalım hepsini ayrı ayrı: Bunların en kötüsü, "Küfür" yani "İnkâr"dır, Allah'a inanmamak ve ateist olmaktır. Hazreti Muhammed'in Peygamber olduğuna, İnanmamak "Küfr" olup, dahildir yine buna. "İmân", Resulullah'ın, Allahü tealadan, Getirip bildirdiği hükümlere bittamam, Kalp ile inanmak ve dille ikrar etmektir, Yani bu "İmân"ını, dil ile söylemektir. İmânın yeri "Kalp"tir, yani kalpte bulunur, İkrara mani varsa, söylememek af olur. Meselâ bir Müslüman, eğer korkutulursa, Veyahut hasta olur, yahut dilsiz olursa, Yahut söyliyemeden vefat ederse eğer, Dil ile söylemekten af olur bu kimseler. Bildirilen şeylerden, inanmazsa birine, İnanmamış sayılır hükümlerin hepsine. Hepsini ayrı ayrı bilmeden, anlamadan, "Herbirine inandım" demek de olur "İmân." İmân hasıl olması için de hem islâmın, "Küfr" saydığı şeylerden kaçmalıdır bihakkın. Meselâ bir Müslüman, islâmın ahkâmından, Birini hafif görse, îmândan çıkar o an. "Kur'ân-ı kerîm" ile, "Peygamber"le, "Melek"le, Hâşâ alay etmek de "Küfr" olur böylelikle. "Küfr", yani inkâr etmek, esasen üç nevidir, Bunlar, "Cehlî", "Cühûdî", üçüncüsü "Hükmî"dir. "Küfr-i cehlî" şudur ki, işitmediği için, Îmân nûrundan mahrum olmasıdır kişinin. Bu da iki nev' olup, "Basit cehil"dir biri, Bunlar çok cahil olup, yoktur hiç bilgileri. Cahil olduklarını, bilip farkındadırlar, Hayvan gibi ve hatta daha aşağıdırlar. Çünki her insan ile hayvanı ayıran fark, "İlim" ile "İdrak"tir, bu böyledir muhakkak. Cehl'in ikincisine, "Cehl-i mürekkeb" denir, Yani yanlış ve sapık i'tikad edinmektir. Bu cehil, birinciden daha tehlikelidir, İlâcı bilinmiyen bir hastalık ve derttir. Cehlini "Kemâl" sanır zira böyle kimseler, Cahil ve ruh hastası olduğunu bilmezler. "Bâtıl"a sarılmıştır bu kimseler "Hak" diye, Bunun için tövbeye lüzum görmezler bile. Allahü tealanın fadlına kavuşarak, Hastalığını bilen, kurtulur bundan ancak.