Eshâb-ı kirâmın büyüklerinden Ebâ Eyyûb el Ensârî, Akabe Bîatında bulundu.
Ve îmânla şereflendi.
Hanımı Ümmü Eyyûb da îmân edip Müslüman oldu.
Hattâ Efendimize hizmet etmekle şereflendi.
Resûl aleyhisselâm, Neccaroğulları'na haber gönderdiler.
Onlar da yola çıktılar.
Resûlullah Efendimiz, Medîne'ye geldiklerinde, yolun iki tarafını dolduranlar, diyorlardı ki:
“Resûlullah geldii!
Resûlullah geldiiii!"
Pek çok seviniyorlardı.
Şiirler söylüyorlardı.
Hattâ Kusvâ'nın yularını tutup;
"Bize buyur yâ Resûlallah!
Bize buyur yâ Resûlallah!" diyorlardı.
Efendimiz onlara buyurdu ki:
"Deveyi kendi hâline bırakınız! Çünkü o, memurdur. Emrolunduğu yere gider."
Deve de, sâkince yürüdü.
Neccaroğulları yurduna geldi.
Ve orada çöktü.
Resûl aleyhisselâm;
“Akrabâmızdan kimin evi buraya daha yakındır?" diye sordular.
Ebâ Eyyûb-i Ensârî arz etti ki:
“Benim evim yakındır yâ Resûlallah
Ardından da;
“İşte şu evim, bu da kapısı" dedi.
Ve Resûlullahı evine dâvet etti...
