"Abdullah-ı Dehlevi" evliyayı kiramdan, Nasihat istemişti, bir kimse bir gün Ondan. Buyurdu ki: (Evladım, Allah'ı sevmek için, Onun düşmanlarını asla sevmemelisin. Ne ki uzaklaştırır seni Hak tealadan, Yaklaşma o şeylere, uzak dur hep onlardan. Ve eğer meyl ederse kalbin Hak'tan gayriye, O kalp "Hasta" demektir, bak hemen tedaviye. Dünyalık kimselerle kurma hiç münasebet, "Allah adamları"yla bulunmağa gayret et. Onların kalplerinde çoktur "Allah sevgisi", Sohbetleriyle olur kalplerin tedavisi. Onların sohbetinde kim bulunursa şayet, Kalbi bu hastalıktan kurtulur en nihayet. İnsan hasta olunca, arar hep tabipleri, Lakin "Kalbi hasta"dır, yok bundan hiç haberi. Halbuki bu hastalık, hepsinden önce gelir, Bunun ilacı ise, "Veliler sohbeti"dir.) Bir gün de buyurdu ki: (Bu dünya bir "İmtihan", Hesap var ahirette, kulun her yaptığından. Çünki dünya hayatı, asıl kazanç yeridir, Bu zaman da, devamlı, her gün azalıverir. Geçer ise bu ömür hep günah işlemekle, Yarın pişman olmaktan başka şey geçmez ele. Öyle ise ölmeden, artık uyanmalıyız, Ve tam islamiyyete uygun yaşamalıyız. Ancak böyle yaparsak, kurtulmamız umulur, Ve böyle kazanılır ebedi rahat, huzur. Yani dünya hayatı, "İş yapacak" zamandır, Keyf yapıp eğlenecek zamana daha vardır. İnsan iş zamanını, keyf ile geçirirse, Ne elde edebilir mahşer günü o kimse?) Biri Ondan sordu ki: (Kabirdeki azablar, Rüyada acı duymak gibi mi olacaklar?) Buyurdu ki: (Kat'iyyen, rüya gibi değildir, Kabirdeki azablar, azabın kendisidir. Rüyada görünenle aynıdır sanma sakın, Onunla bir ilgisi yoktur hiç uzak yakın. Çünki kabir azabı, "Ahiret azabı"dır, Hem ruha, hem bedene birlikte azab vardır. Rüya ise, bir ruhun bedenden ayrılarak, Bir şeyler görmesidir sadece ruh olarak. Hem kabir azabının şiddeti pek fazladır, Dünya azabı ise, ona göre pek azdır. Oradan bir "Kıvılcım" dünyaya gelse eğer, Dünyadaki her şeyi, hemen yakar, yok eder. Her kim dünyada iken, uysa islamiyete, O kimse azab görmez kabir ve kıyamette.)