İ'tikadı bozuksa bir kimsenin mâzallah, "Rabbin kim?" sualine, diyemez "Rabbim Allah". Melekler, bu kimseye çok şiddetli vururlar, O anda, o kimsenin kabrine "Ateş" dolar. Çok kimse de vardır ki, diyemez "Dînim islâm", Bunun da i'tikadı değildir çünki sağlam. Melekler, buna dahî vururlar şiddet ile, Onun da kabri dolar "Cehennem ateşi"yle. Bâzısı da "İmâmım Kur'ân'dır" diyemezler, Çünki Kur'an yolunda gitmezdi o kimseler. Kimi de "Peygamberim, hazret-i Muhammed'dir", Demek istese bile, olamaz buna kâdir. Çünki dünyada iken, yapmıyordu sünneti, Tam tatbik etmiyordu dîni, islâmiyyeti. Kimi, "Kıblem Kâ'bedir" diye söyliyemezler, Çünki az yönelmişti kıbleye o kimseler. Ve yine kâfirlere, kabirde Münker-Nekir, Sual ettiklerinde: "Rabbin kim, dînin nedir?" Onlar, buna "Lâ edri", yâni "Ben bilmem" derler, O zaman kamçı ile vurur ona melekler. Ve yine her kafire sorar ki Münker-Nekir: "Muhammed Resulullah hakkında fikrin nedir?" Derler: "Ben bilmem ama, çoğundan duyar idim, Bir şeyler söylerlerdi, ben de onu söylerdim." Melekler ona der ki: "Olmazsan ona tâbi, Onun kim olduğunu bilemezsin tabii." Toprağa, "Sıkış" diye emrolunur o zaman, Ve mezar, sıkıştırır onu iki yanından Öyle feci sıkar ki mezarı o kâfiri, Birbirine geçer hep kaburga kemikleri. Onlar, yattığı yerde, kıyâmete kadar hep, Çeşitli azablarla olurlar hep muazzep. Sonra "Çirkin suratlı", pis, kirli elbiseli, Ve gayet fena kokan biri girer içeri. Bu geleni görünce, iğrenir, nefret eder, "Sen de nereden çıktın, yanımdan çekil git" der. O da der ki: "Ben senin kötü amellerinim, Tâ kıyâmete kadar seninle beraberim." Bâzısının ameli, bir "Köpek" şekli alır, Tâ kıyâmete kadar devam üzre ısırır. Kimisinin ameli, olup büyük bir "Yılan", Kıyâmet gününe dek, sokar onu durmadan. Kiminin ameli de, girer "Hınzır" şekline, Tâ kıyâmete kadar ısırır onu yine. Kimisinin ameli, olur koca bir "Akrep", Devamlı o kâfiri ısırır kabrinde hep. Sevdiğin kullarının hürmetine yâ Rabbî, Bizi, mezarımızda eyleme bunlar gibi.