"İmân", Resulullah'ın, Allah'tan getirdiği, Zarûrî bilgilere inanmaktır tam, kat'î. İşte bu bilgilerden birine, her kim eğer, İnanmaz ve inkâra kalkarsa, küfre girer. Hattâ inanmamağı gösteren, belli eden, Bir söz ve hareketi olmasa da kalbinden, İster şaka, isterse gönülden olmıyarak, Olsa dahî, o yine küfür olur muhakkak. Kim (Kur'ân-ı kerîmin, bir zâhir, anlaşılan, Mânâsı vardır ama, lâzım değil o şu an. Bir de gizli, bâtınî, bir iç mânâsı vardır, Ki, işte bize asıl, bu mânâsı lâzımdır) Der ve buna kalbinden inanır ise eğer, Küfre düşüp, maazallah îmânını kaybeder. "Küçük günah"a devam, "Büyük günah"a girer, Büyükte ısrar ise, kulu "Küfr"e sürükler. Hiç dinden ve îmândan habersiz bir kişinin, Mevkî sahiplerine sırf yaltaklanmak için, Yani bir dünyalığa kavuşmak için eğer, Ona (Yarattın) derse, o anda küfre girer. "İcmâ-ı ümmet" ile bildirilmiş bulunan, Zarûrî ibadete, te'vilsiz inanmıyan, Hanefî mezhebinin âlimlerine göre, Bu yanlış inanıştan dolayı düşer küfre. "İsâ aleyhisselâm", Rabbimiz tarafından, Göğe çıkarıldı ve orada sağdır şu an. Kıyamete yakın da, dünyaya tekrar iner, Bunu inkâr eden de, maazallah küfre girer. (Cihat, islâmiyyette nasihat ile olur, Kılıç ile, top ile savaşmak bizde yoktur.) Diyerek kim Kur'ânın cihad âyetlerini, Eğer inkâr ederse, küfre atar kendini. "Hazreti Mehdî"yi de inkâr etse kim eğer, O da, bu inkârıyla maazallah küfre girer. (Resulullah sayıklar, söz söyler faidesiz) Diye inanan dahî, küfre düşer şüphesiz. Zîra bu söz, gösterir Ona güvenmemeği, Hem de Onun dînine i'timat etmemeği. İbâdeti, harama benzetip öyle yapmak, Meselâ çalgı ile, şarkıyla namaz kılmak, Yahut çalgı çalarak okumak da Kur'ânı, Küfr olup, böyle yapan zâyi eder îmânı. "Nevruz", mecûsîlerin bayramlarıdır yine, Müslüman, kıymet vermez onların günlerine. Kim o gün, onlar gibi yaparsa beğenerek, Kıymet vermek olur ki, küfürden korkulur pek. Yine bir "Müslüman"a, kim "Kâfir" derse eğer, O sözü geri dönüp, kendisi küfre girer.