"Behâeddîn Buhârî", kendisi nakleder ki: Tasavvufa girdiğim ilk günlerimde idi. Yakınlığım olmuştu, çok mübârek bir zâtla. Dedim ki: (Tenvîr edin beni bir nasîhatla.) Buyurdu ki: (Dikkat et, düşmandır sana "nefs"in. Günâhlar karşısında, seni mağlûb etmesin. "Nefs"i temizlemektir bu yolda asıl maksat. O, yola gelir ise, hâsıl olur her murat.) Dedim ki: (Ey efendim, siz teveccüh buyurun. Emrettiğiniz husus, kolayca hâsıl olsun.) Buyurdu ki: (Öyleyse, git tenhâda bir dağa. Kullardan ümit kesip, güven yalnız Allaha. Orada, gece gündüz et Rabbine ibâdet. Ondan başkalarına, gösterme ilgi, rağbet.) "Peki efendim" deyip, gittim tenhâ bir dağa. Başladım gece gündüz, hep ibâdet yapmağa. Daha sonra, yanına gidince o büyüğün, İkinci bir nasîhat buyurdu bana o gün. Dedi: (Ey Behâüddîn, aç, fakir ve muhtâcı, Kollayıp, ver onlara ne ise ihtiyâcı. Her nerede görürsen, hasta, garip, ihtiyâr, Çalış yardım etmeye, elden geldiği kadar. Ve nerede görürsen, bir yetim, öksüz yine, Hatırlarını sorup, derman ol dertlerine. İncitme hiç kimseyi, hem kâfir olsalar da. Zîrâ Hak teâlânın, kullarıdır onlar da.) Yine "Peki" diyerek, tuttum bu nasîhatı. Gidip, bir müddet sonra gördüm yine o zâtı. Dedim: (Geldi yerine efendim o emriniz. Acabâ var mı bana, başka bir tavsiyeniz?) Buyurdu ki: (Şimdi de, hayvanlara dikkat et. Onlara karşı dahî, besle şefkat, merhamet. Bil ki, o hayvanlar da Allahın mahlûkudur. Ezâ, cefâ edip de, onları etme mağdur.) "Peki" deyip, ayrıldım huzûrundan o zâtın. Bu nasîhate dahî, tâbi oldum bihakkın Bütün bunlar, nefsimin ıslâhı içindi hep. Yedi sene, Rabbimden hep bunu ettim talep. Yine sonra gidince huzûruna o zâtın, Dedi: (Temizliğine bak şimdi de sokağın. Yollarda, yolcuları az dahî mutazarrır, Edecek şey görürsen, eğilip onu kaldır. Yolları temizleyip, eyle ki böyle hizmet, Yoldan gelip geçenler, çekmesinler eziyet.) Bu nasîhate dahî, tam riâyet edince, Nefsimin tesirinden, halâs oldum iyice.