Bu ülkenin en bahtsız, en zavallı insanları kimlerdir diye sorsanız yanıtım hazır:
- Çocuklar ve gençler!
Bu ülkenin en büyük potansiyeli hatta hazinesi olarak gösterilen genç nüfus, bırakın hayal etmeyi, düşünmekten bile çekiniyor, korkuyor!
Toplumdaki eşitsizlik, ayrımcılık, ötekileştirme en çok onları vuruyor, yaralıyor, örseliyor... Tabii ki toplumun diğer kesimleri de, örneğin 60 yaş üstü milyonlarca yurttaş, erken emeklilikten yararlanamayan, sefalete düşen yığınlar, işçiler, asgari ücretliler, sağlıkçılar, esnaf, onlar da çilenin dik alasını çekiyor; toplumun neredeyse dörtte üçü koyu bir yoksulluğun pençesinde... Ancak çocukların çok önemli bir özelliği var:
- Onlar bizlerin, ülkenin geleceği!..
Özellikle virüs günlerinde bu durum olanca çıplaklığı, korkunçluğu ile ortaya çıktı; adına “uzaktan eğitim” adı verilen traji-komik sistemde, milyonlarca çocuk akıllı telefonu, bilgisayarı ya da interneti olmadığı için anayasanın emrettiği eğitim-öğretim eşitliğinden faydalanamadı mesela!
Televizyon ekranlarında ağaçların tepesine çıkıp internete, telefon erişimine ulaşmaya çalışan, karakışta tek sıra halinde yüksek tepelere çıkıp uzaktan eğitime bağlanmaya çalışan çocuklar gördük...
Babasına yalvarıp, komşudan internet yardımı istetip evin damına bağlantı çekilirken sevinçle izlemeye giden yavrunun çatıdan aşağıya düşüp hayatını kaybetmesinin öyküsü yüreğimi dağlamıştı...
Sonra da bu çocuklarla uzaktan eğitime rahatlıkla erişebilen çocukları devlet eşit şartlarda sınava tabi tutuyordu...
- Bunun adı eşitsizlik değil, zulümdü, anayasayı da ihlaldi!
Bu durum kader değildir!Siz daha İstanbul’u, İzmir’i hatta denizi bile görmeyen milyonlarca çocuk olduğunu biliyor muydunuz?
Siz İstanbul’da yaşayıp henüz denizle tanışmayan yüzbinlerce çocuk olduğunu biliyor musunuz peki?
- Bu çocukların nasıl hayali olsun?
Bu ülkede henüz oyuncakla oynaması gereken yüzbinlerce çocuğun çırak olarak çalıştırıldığını, hayatlarında oyuncak nedir bilmemiş bu çocuklara devletin, bırakın el uzatmasını bir de “çıraklık tarifesi” bile oluşturduğunu biliyor muydunuz?
İşte bu çocukların büyük bölümü ya okumaktan kopuyor ya da okumayı hatta üniversiteyi bitirmeyi başarabilse bile sonuçta “üniversiteli işsiz” sıfatını kazanmaktan başka bir yarar elde edemiyor!
Yazıya “hayal etmek” ile başlamıştım; bugün, bu güzelim ülkede gençlerin tek hayali var; o da bu ülkeden çekip gitmek ne yazık ki! Bunu ben söylemiyorum, kamuoyu yoklamaları söylüyor...
Yeditepe Üniversitesi’yle MAK Danışmanlık çok kapsamlı bir “Gençlik Araştırması” yapmıştı, sonuç gençlerin hayal kırıklığını, ülkenin ise karanlık geleceğini işaret ediyordu:
- Gençlerin yüzde 76’si geçici olarak da olsa yurtdışında çalışmaya kesin olarak “Evet” yanıtı verirken, kalıcı olarak gitmek isteyenlerin oranı yüzde 64 oldu!
Bir çocuğun hepimizi utandırması gereken hayali!Şimdi, medyada sürekli paylaşılan ve içimi parçalayan örneklerden birini paylaşacağım...
Bir ilkokulun 5. sınıf öğrencilerine Türkçe sınavında şöyle bir soru sorulmuş:
- En büyük hayaliniz nedir? Kısaca yazınız.
Çocukcağız da kısaca yazmış:
- Babamın parası olup tüm borcumuzu kapatması ve işi olması!
En fazla 11 yaşındaki bir çocuğun hayali bu; üzerindeki o ağır yükle iki satırlık “en büyük” hayalini gayet acıklı olarak anlatmıyor mu?.. Acıklı diyorsam, o çocuktan daha önce bu ülkeyi yönettiğini iddia edenler için söylüyorum!
Ancak bir ülke ilelebet perişanlığı, yoksulluğu, hayallerinin bile yok edilmesini yüklenemez....
- Bir çocuğun hayalini bile gaspedenler, günü geldiğinde “o sandıkta” hesabını fazlasıyla ödeyeceklerdir!
Bir Kuvay-ı Milliyeci’nin portresiBartu Soral, çok eski bir arkadaşım, kardeşimdir... Benim gibi Ankaralıdır... Türkiye’nin ilk kadın hakimlerinden Talat Bartu’nun torunu, Ziraat Bankası eski Genel Müdürlerinden Erdoğan Soral’ın oğludur. Teşkilat-ı Mahsusa’nın kurucusu Süleyman Askeri Bey’in de akrabasıdır.
Kariyeri de göz kamaştırıcıdır Bartu’nun; Kanada Sait Mary’s Üniversitesi İşletme Fakültesi’nden finans alanında lisans, Kanada Dalhousie Üniversitesi Ekonomi bölümünden Kalkınma Ekonomisi alanında yüksek lisans derecesi almıştır.
Çok iyi derecede İngilizce ve Fransızca bilen, kalkınma ekonomisi ve finansal piyasalar üstüne uzmanlaşan Bartu’nun Kalkınma Ekonomisi alanında biri İngilizce 6 kitabı vardır. Ülkenin önemli holdinglerinde görev alan Bartu, 2003 yılında Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı UNDP’ye katılmış, sonrasında Kalkınma Programı Türkiye Müdürlüğü görevine yükselmiş ve sayısız kalkınma projesi üretmiştir.
Ancak, benim Bartu Soral’a sevgi ve saygımın temelinde onun sıkı bir Kuvay-ı Milliyeci, mert bir Cumhuriyetçi olması ve Atatürk’e olan sevgi ve bağlılığıdır!
Bartu Soral Zafer Partisi’nden Ankara Büyükşehir Belediye Başkan adayı oldu. Daha ilk açıklamasında şunları söyledi:
Şu akıllara kazınsın; ben Mustafa Kemal’in askeriyim. Bundan taviz vermem. Verene de meydanı dar ederim. Oy için eğilip bükülmem. Emperyalizmin uydurduğu sloganların, yapay ayrıştırmaların tuzağına düşmem. Türk milleti silkinir, yalan siyasetin, vizyonsuz, beceriksiz ezberlerin esaretinden kurtulur bana oy verirse, Atatürk 21. Yüzyılda nasıl bir Cumhuriyet hayal etti, bunu yaşayarak öğrenecek... Söz veriyorum.
Yolun açık olsun kardeşim...
