Camianın önünü açmak için sıraya girenler kendilerince iyilik meleği kesilirken Trabzonspor’u taraftarıyla yalnız bıraktılar. Evet çok açık bir yalnızlık bu.

Önce başkan çekip gitti. Önünü açtım dedi.
Sonra hoca gitti. Önünü açtım dedi.
Sezon bitmeden stoper (Vitor) çekti gitti.
En son yardımcı da gitti. Maşallah iyice önü açıldı kulübün… Enkazı kim kaldıracak belli değil.

Şu heba edilmiş sezona bir umuttu Türkiye Kupası. Önemsenmiyor pek ama Abdullah Avcı’yı şampiyonluğa çıkaran yol bir Türkiye Kupası zaferi ile başlamıştı hatırlayın.

En azından berbat yönetilen bir sürecin sonunda bir filiz verebilirdi gelecek için ama Ankara’da yeni bir başlangıca hazır olan taraf Tolunay Kafkas’tı. O da daha önce kulübün önünü açanlardan. Çok da akıllı oynatıp Ankaragücü’nü yarı finalist yaptı. İsteyen istediğini aldı yani.

Taraftar haklı olarak ortada bir suçlu arıyor ama bu hikayede haksız yere yakılan tek adam Orhan Ak. Herkes usulca sıyrılırken günah keçisi oldu. Açık açık bombanın kucağına bırakıldığını söyledi zaten. Avcı ile aynı uçakla gitmesi doğru olan birini zorladılar. Kimse kalmak için yalvarmadı.

Yeni yönetim zaman kazanmak istedi, Orhan Hoca’yı da bunun için kullandı bu kadar basit. Kupaya da veda edilince plan bozuldu.

Tabzonspor’a artık göstermelik bir hoca değil, adı ‘hoca’ olan biri değil. Bir akıl hocası lazım. Yönetimi de çekip çevirecek, kaderine terkedilmiş, yönetilemeyen bir kulübü tekrar yönetilir hale getirecek biri.

Bu iş transferle olmaz. O sürecin sadece bir parçası. Trabzonspor’u hızlı ayağa kaldırabilecek şey radikal eylemdir. Ya Abdullah Avcı yeniden gelecek, ya da yeni bir Abdullah Avcı bulunacak. Ne diyordu Hannibal; Ya bir yol bulacağız ya da bir yol açacağız.