İstanbul'da 'da bir kız öğrenci yurdu önü……

Baba kızını yurda bırakırken kız babasına: “Hiç olmazsa 10 lira versen!.. 10 liracığın da yok mu baba?” diye yalvarıyor.
Baba eziliyor. Birkaç kez yutkunduktan sonra; “Vallahi de yok, billahi de yok kızım!” diyor.

Dokunsan ağlayacakmış izlenimini veren kız, boynu bükük yurda girerken, konuşmayı duyan bir esnaf hemen babaya 100 TL uzatıyor ve “Çabuk” diyor, “Onu geri çağır ve arka cebimde kalmış, al bu parayı, de!..”

Adamın gözleri daha bir doluyor. Önce “Yok, alamam!” diyor, ama esnaf üsteleyince teşekkür ediyor ve kızını çağırıp veriyor parayı…

Biraz önce ağlamaklı olan kız, bu kez gülücükler saçarak yurda giriyor……

★★★

Olaya tanık olan başka bir esnaf (karşıdaki lokantacı) yurdun danışmasına girip “Son giren öğrencinizi çağırır mısınız?” diye soruyor, çağırıyorlar.
Kıza “Evladım, ne zaman acıkırsan gel, yemeğin benden. Ne zaman harçlıksız kalırsan gel, harçlığın da benden” diyor.

Kızın mahcubiyetten yüzü kızarıyor. “Peki amca, gelmeye çalışırım. Sağolun…” deyip gidiyor.

★★★

Yurttan ayrılan esnaf yolda gördüğü bir arkadaşına, ortak tanıdıkları olan bir yardım kuruluşunun yetkilisine nasıl ulaşabileceklerini soruyor ve az önceki olayı anlatıyor. Bu kez o, kızı çağırtıyor.
Kız gelince “Şu şu evrakları çıkart, sana her ay 500 TL burs veriyoruz. 10 ay boyunca alacaksın…” derken gözleri kızın ayakkabılarına takılıyor. ”Bunlar çok eskimiş!..”
500 lira çıkarıp kıza uzatıyor; “Şunu ilk taksit olarak al, ihtiyaçların vardır senin…”
Kızın suratı mahcubiyetten kıpkırmızı kesiliyor.

“Siz hangi vakıftansınız?” diye soruyor.
“Biz kimseye bağlı değiliz, Allah rızası için bütün bunlar. Ama tek bir şartım var; mezun olup para kazanmaya başladığında sen de bir ihtiyaç sahibi çocuğa burs vereceksin. Tamam mı?..”

-Peki, bunu nasıl kontrol edeceksiniz?

“Onu senin vicdanın kontrol edecek!..”
Ve bursu verip ayrılıyor.

Arkadaşına kahve içmeye gittiğinde anlatıyor:

“Yarım saat sonra kızı caddede gördüm, elinde bir ayakkabı poşeti, yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. O an ne kadar mutlu olduğumu bilemezsin!..”

★★★

Geçmiş yıllarda yaşanan bu olayı özellikle pazar gününe sakladım.

Hem içinizi ısıtır, hem de iyiliğin bulaşıcı olmasından etkilenip, belki siz de bir öğrenciye burs verirsiniz diye düşündüm……

(Not: Vefa Lisesi öğrencilerine verdiğimiz burslar ayda 1.600 TL'ye çıktı. U.D.)