Hiç tanımazken bir anda hayatımıza girdi Ekmel Bey…
Hani dünür gibi…

* * * * *

Evlerde oturup onu konuşuyoruz…
Genelde bana soruyorlar “Nasıl birisi” diye…
Ben tanımıyorum…
Ama yanındaki eşinin yüzüne baktım, aydınlık Türk kadınının havası var… Ben kadınlara erkeklerden daha çok güvenirim…
Erkek kadının paralelidir…

* * * * * *

Genelde sevildi dünür…
İlginin giderek arttığını yolda, çarşıda gelen sorulardan anlıyorum:
“Nasıl birisi?..”
“Kim?…”
“…….!”
Adını unuttu…

* * * * *

Olsun…
Demiştim; beğensek de, beğenmesek de elimizi mahkum ettiler, başka seçeneğimiz şu an için yok…

* * * * *

Asıl hadise şu:
Sandığa gitmemek, imama oy vermekle eşdeğerdir…
Yani sandığa her gitmeyenle, onun oyu iki artıyor…
Bir oy'un önemi ise şurada:
Diyelim ki intikamcı zat seçimi kazandı ve Çankaya'ya çıktı…
Genel seçmen sayısının yüzde 50'si   ve üzeri ile cumhurbaşkanı olmak başka, yüzde 40, 43'ü ile cumhurbaşkanı olmak başkadır…

* * * * * *

Birinci turda seçilemeyip, ikinci turda da zar zor kurtarırsa…
İstediği kadar çıkıp otursun…
Cumhurbaşkanı olamaz…

* * * * * *

O çoğunluğun değil, azınlığın cumhurbaşkanıdır…
Öyle birisine “Türkiye'nin Cumhurbaşkanı” demezler…
“Çankaya'da oturan zat” derler…

* * * * * *

Dönüyorum dünüre…
Halk onu sevdi sanki…
Yine bir umuttur, çaresiz yüreklerimizde…

* * * * * *

Ve bir “sıfırlama” fırsatı da bizim elimize geçti bence…
Sıfırlayın…