“İkinci Kurtuluş Savaşı” tamam da…
Nasıl?..
* * * * *
“Yağız bir atın üzerinde gözüktü” desem…
Attan düştün…
* * * * *
“Cihan” adında bir attı…
Tarihe geçti, toprağı bol olsun…
Onu unutmayacağız…
Çok saygıdeğer, bilinçli, kafası çalışan, onurlu bir küheylandı…
Nur içinde yatsın…
O herkesten önce gerçeği gören bir bilgeydi…
İçimizde yaşayacak…
* * * * * *
Neyse, at yok…
Uçak desem…
Pilot montu giydi bu, kask taktı, kulaklıkları yerleştirdi, pilot koltuğuna oturdu, uçuş takımı kilitlendi, uçuş gözlükleri vardı, kemerleri bağladılar ki düşmesin…
Bu baş parmağı ile “kalkıyoruz” işareti yaptı…
Ama uçağın motoru yoktu…
Hatta arkasına yedek pilot bile oturttular…
Motoru yok ama yine de ya uçarsa hani…
* * * * * *
Ne kaldı?..
Top…
Mahalle takımında oynadıkları top değildi Kurtuluş Savaşı'nda “iki ayyaşın” topu…
* * * * *
Tüfek?..
Kantin subayı idi…
Tüfek verin, üç metreden kapıyı vurabilirse, ben eşeğim…
* * * * *
Peki nedir bu “İkinci Kurtuluş Savaşı” hikayesi?..
Ciddiye alırsanız anlayamazsınız…
Şudur:
Arkadaş her seferinde bir şeyi “kurtarıyormuş” gibi yaptı…
Dini kurtarıyormuş gibi yapıp iktidara oturdu… Demokrasiyi kurtarıyormuş gibi yapıp orduyu yuttu… Türbanlıları kurtarıyormuş gibi yapıp üniversiteleri kaptı… Haber alma özgürlüğünü kurtarıyormuş gibi yaptı, medyayı süpürdü… İstanbul'u kurtarıyormuş gibi yapıp, Boğazı götürdü… Hukuku kurtarıyormuş gibi yapıp yargıya oturdu… Türkiye'yi cemaatten kurtarıyormuş gibi yaptı, kutuyu örttü…
Şimdi?..
Sadece Çankaya'ya çıkıp oturmak istiyor…
* * * * *
“İkinci Kurtuluş Savaşı” dediği koltuk muharebesidir…
Kazanırsa gazi, kazanamazsa Niyazi…
