Normalde suçlu insanlar saklanmak ister…
Sesi çıkmaz…
Utanır…

*

Ama gözünü seveyim…
Bir dayak yemediğimiz kaldı…
Günlerdir medyada yayınlanmış fotoğraflara baktım dün; herkes sinmiş susmuş onlar hiddetle bağırıyor…
Kaç saklan diyor şeytan…

*

Anadolu'da bunun adıdır:
“şarlama…”

*

Bir yöntemdir aslında…
Karşındaki daha ağzını açmadan suçu olan var gücüyle bağırır…
Zıplamaya başlar…
Bacaklar parantez biçiminde yaylana yaylana inip kalkarken, kalça kendi ekseninde bir tam, bir yarım döndürülür…
Parmak cam sileceği gibi havada hızlı devirdedir…
Aklına geleni söyler:
“Alçaklar, namussuzlar, hainler, satılmışlar, şerefsizler…”

*

Bu tarafa suçlu kendisiymiş gibi gelir…
Pısar…
Şoktadır…
“Bir dakika” demek ister ama sadece “Bi…” der…
Ağzını açar kapatır, ses çıkmaz…
İşaretle “Bir sus yani” demek ister, elleri yana açılmıştır, öyle kalır…

*

Bu bir mahalle yöntemidir…
Ama siyasi tarihimizde ilk kez 17 Aralık'tan sonra bir “siyasi strateji” olarak gözüktü… Herkes “bu iktidar gitti” derken, şarlama stratejisi başarılı oldu doğrusu…
Bir seçim kazandı…
Kimse bu taktiğin akıl hocası…
Bravo…

*

Anlaşılan bu arkadaşlara da bu yöntemi tavsiye ettiler…
Çıkan bağırdı…
Kaç gündür bunu izlediniz işte…

*

Eee…
Hakikaten mahcup olduk?..

*

Böylesini seçersen sonuçta…
Hem çalar hem bağırır…
Utanmak sana düşer…