Şu an kim bilir nerede?..
Ama hafızalarımızda, TOMA'nın basınçlı suyuna karşı dimdik ayakta duruyor hâlâ…

* * * * *

Fotoğrafı yerli yabancı birçok medyada yer aldı, kimileri kesip duvarına astı, kimisi bilgisayarında profiline koydu resmini…
Elinde taş, sopa olsaydı böyle olmayacaktı…
Çantası vardı…

* * * * * *

Gezi olaylarının gizemidir bu…
Bombanın karşısına ilk kez sanat çıktı…
Dans, müzik, resim, heykel, şarkı, beste, mizah…
“Duran adam” tiyatroydu mesela…
“Kırmızılı kadın” koreografi…
Boyalı merdivenler; resim…

* * * * * *

Kendilerine doğru gelen sırtı çantalı genci dövmek için nefret dolu yüzleri ile biraz yaklaşmasını beklediler polisler…
Yaklaştı…
Tam coplar tekmeler hazırdı ki…
Bariyerlere üç adım kala durdu…
Bir anda dans etmeye başladı…
Hızlı çekim…
Yumulup yumulup açıldı, kolları ayakları birbirine karıştı… Sırtını yere koyup topaç gibi döndü, ters perende attı, kalktı başının üzerinde döndü bu sefer…
Polisler şaşkındı…
Anlamadıkları bir eylemdi çünkü:
Dans…

* * * * *

Arkadaş anlamaz sanattan…
Mizah de…
Sana “eşek fıkrası” anlatsın…

* * * * *

Satırın, palanın, gazın, bombanın, tekmenin, sopanın karşısına sanat çıktığında, imamın ordusu afalladı kısacası…
Gücü keskin demirden değil, beyinden ve yürekten gelen sanat…

* * * * *

Ve en son çantalı kadın diktatörün silahlı adamlarını silip attı…
Su sıktılar ki uçsun…
O uçacağına vicdanlarda TOMA uçtu…

* * * * *

Dimdik…
Korkusuz…
Hafızalarımızda hâlâ orada öyle duruyor…
Ayakta…
“Atatürk'ün kızları” adına…